| 1 |
हृदयात दोनच शब्द असतात ते म्हणजे आई. |
| 2 |
तारुण्याचा काळ हा पुढील जीवनाचा मार्गदर्शक असतो. |
| 3 |
संस्कार आणि विकास जो साधतो तो मनुष्य व जो साधत नाही तो पशु होय! |
| 4 |
अपयशाने डगमगू नका व यशाने फुशारून जाऊ नका. |
| 5 |
आपली स्तुती आपण करू नये. ना ती इतरांना करू द्यावी. |
| 6 |
जीवन हे सुख व दुःख यांचा संगम होय. |
| 7 |
सुखात वाटेकरी खूपच असतात. दुःखात जो वाटेकरी असतो तोच आपला खरा मित्र असतो. |
| 8 |
भीड ही भिकेची बहिण आहे. |
| 9 |
स्त्री ही अशी व्यक्ती आहे, तिला नवऱ्याची बायकोच होऊन चालत नाही तर वेळप्रसंगी त्याची मैत्रिण व त्याची आई सुद्धा व्हावे लागते. |
| 10 |
श्रद्धा असावी पण अंधश्रद्धा नसावी. |
| 11 |
शिक्षणाने माणसातील अज्ञान संपते. |
| 12 |
सुख दुःखात आपल्या बरोबर असलेला मित्र, हाच खरा मित्र. |
| 13 |
ग्रंथ हेच आपले गुरु. |
| 14 |
पुस्तकांनी मनाचा विकास साधतो. |
| 15 |
खरा मित्र आपली पुस्तके होय. |
| 16 |
पशुंना धनाची इच्छा नसते पण तीच इच्छा माणसाला पशु बनवते. |
| 17 |
सत्य हेच अंतिम समाधान असते. |
| 18 |
कुणीही जन्मतः दुर्जन नसतो. पण त्याला दुर्जन बनवतो तो समाज. |
| 19 |
पापी मनुष्याला सत्य हे सापासारखे दंश करत असते. |
| 20 |
तुम्हाला कोणाचा मान करायचा नसेल तर करू नका. पण त्याचा अपमानही करू नका. |
| 21 |
दानापेक्षाही त्यागाने माणूस मोठा होतो. |
| 22 |
दान देताना बघावे आपले दान योग्य वक्तिला देतो की नाही. |
| 23 |
तुमच्या अंगी शौर्य नाही तर सांगण्यास घाबरू नका. इतरांना तेवढे ही धारीष्ट नसते. |
| 24 |
अपयश ही यशाची पहिली पायरी आहे. |
| 25 |
अंधारातच आहे उद्याचा उषःकाल. |
| 26 |
आशा व निराशा या दोन्ही सख्या बहिणी आहेत. प्रत्येकाने ठरवायचे की आपण कोणाशी मैत्री करावी. |
| 27 |
गर्वाने मित्र शत्रू बनतात. |
| 28 |
रोपाला खतपाणी दिल्याने त्याचा वृक्ष बनतो. तसेच मुलावर संस्कार केले तर त्याचा विकास होतो. |
| 29 |
आई, वडील, गुरुजन व देश यांच्यावर निष्ठा ठेवावलाच हवी. |
| 30 |
एखाद्याचे तुम्ही भले करू शकत नसल्यास निदान त्याचे वाईट तरी चिंतू नका. |
| 31 |
निसर्गाच्या पुढे प्रगतशिल माणूस खुजाच असतो. |
| 32 |
खोटी ऐट व खोटा मान सोडा. आयुष्यात काही कमी पडणार नाही. |
| 33 |
सुख हे पैशात नसून ते संतुष्टात असते. |
| 34 |
पैशाने सर्वकाही घेता येते पण प्रेम पैशाने घेता येत नाही. |
| 35 |
पैशाने माणूस पशू बनतो. |
| 36 |
अंगात घातलेला कपडा किती उंची आहे याच्यापेक्षा किती स्वच्छ आहे हे महत्त्वाचे आहे. |
| 37 |
कपडा मळला तरी धुता येतो पण अब्रूवर पडलेला दाग आपल्या मरणाबरोबर सुद्धा मिटत नाही. |
| 38 |
आई, वडील ही परमेश्वराची देणगी आहे आणि ती फक्त एकदाच मिळते. |
| 39 |
प्रेमाची तुलना सोन्याशी होत नाही. |
| 40 |
प्रत्येकजण सर्वधर्मसमभाव वृत्तीने वागले तरच समाजाचे चित्र बदलता येईल. |
| 41 |
रूप हे आज आहे, उद्या नाही पण गुण मात्र अविनाशी असतात. |
| 42 |
धनाच्या लालसाने माणसात पशुत्व येते. |
| 43 |
धनाचा लोभ हा माणुसकीला लागलेला कलंक आहे. |
| 44 |
कष्टार्जित धनाला कधी मरण नाही. |
| 45 |
सुख-समाधान हेच आयुष्याचे खरे धन. |
| 46 |
वडीलोपार्जित इस्टेटीपेक्षा स्वकष्टाची इस्टेट सर्वांत श्रेष्ठ. |
| 47 |
बापकमाईच्या हजार रुपयांपेक्षा आपकमाईचा रुपायाच जास्त किंमतीचा आहे. |
| 48 |
संपत्तीच्या लोभाने भुजंग होऊ नका. |
| 49 |
अडचणीच्या वेळी सखे-सवंगडी नातेवाईक दूर होतात, पण शेवटी मिळवलेली विद्याच कामी येते. |
| 50 |
पैसा कितीही प्रिय असला, तरी तो मिळवताना माणुसकी गहाण टाकू नका. |
| 51 |
पैशावर विश्वास देऊ नये. विश्वासावर पैसा द्यावा. |
| 52 |
मानवता हाच खरा श्रेष्ठ धर्म होय. देव हा दगडात नसून माणूसकीत आहे. |
| 53 |
जसे काठीने पाणी तोडता येत नाही त्याप्रमाणे रक्ताची नाती तोडून तोडता येत नाहीत. |
| 54 |
पैशाने मिळविलेल्या प्रेमापेक्षा रक्ताच्या नात्याचे रेशमी प्रेमपाश हे अधिक लवचिक असतात. |
| 55 |
विजेच्या लखलखाटापेक्षा समईची शितलता मनाला आल्हाद देते. |
| 56 |
प्रेम हे चंद्रासारखे शितल असते. |
| 57 |
मुलांवर प्रेम करा पण दुर्गुण पाठीमागे घालू नका. |
| 58 |
मन हे प्रेमाने जिंकायचे असते पैशाने नाही. |
| 59 |
स्वामी तिन्ही जगाचा आईविना भिकारी. |
| 60 |
‘आई’ हेच दोन शब्द आयुष्य तरण्यास समर्थ आहेत. |
| 61 |
आईचे प्रेम हेच सर्वश्रेष्ठ दान आहे. |
| 62 |
हाताची बोटे ज्याप्रमाणे सारखी नसतात, त्याचप्रमाणे आपल्याला मिळालेल्या प्रेमात कमी अधिकपणा असतो. |
| 63 |
समुद्रातील असंख्य रत्नांपैकी मोत्यांचे रक्षण शिंपले करीत असतात. त्याच प्रमाणे जगातील कोट्यवधी माणसापासून आईचे प्रेम रक्षण करीत असते. |
| 64 |
पैसा झाला उतू नका व नसला तर प्रेम सोडू नका. |
| 65 |
मान सांगावा जनात अपमान ठेवावा मनात. |
| 66 |
वाईट सवयीपासून लांब रहाता येते पण सवय लागल्यावर लांब रहाता येत नाही. |
| 67 |
सूर्य किरणांनी फुले उमलतात तसेच आईच्या प्रेमाने जिवनकळ्या उमलतात… |
| 68 |
माणूस हा प्रेमाचा भुकेला आहे. |
| 69 |
आशा ही तेजश्री आहे. |
| 70 |
धनाच्या श्रीमंतीपेक्षा मनाची श्रीमंती श्रेष्ठ. |
| 71 |
सर्व फुलात कापसाचे फुल श्रेष्ठ. |
| 72 |
स्तुतीला भाळू नका निंदेला डरू नका. |
| 73 |
विद्यारूपी अंगठी मध्ये विनयरुपी रत्न चमकत असतो. |
| 74 |
परोपकार करणारे संतपुरूष फळाची अपेक्षा कधीच ठेवत नाही. |
| 75 |
नशिबात जे लिहिलेले आहे ,ते विधिलिखित कोणीच बदलू शकत नाही. |
| 76 |
दया हा मानवाचा धर्म आहे. |
| 77 |
तरुण स्त्रीला तिच्या सौदर्यापासूनच भय असते. |
| 78 |
चंद्र व चंदनापेक्षाही सज्जनांचा सहवास अधिक शीतल असतो. |
| 79 |
प्रेम म्हणजे मधुर सुवासाने दरवळणारे पुष्प आहे. |
| 80 |
खोटी प्रशंसा अत्यंत दु:ख देणारी असते. |
| 81 |
फुले म्हणजे हृदयाची मूक वाणी होय. |
| 82 |
साधू असावेत पण सावधान करणारे. |
| 83 |
धन मिळवणे हे जीवनाचे ध्येय नवे, ईश्वरसेवा हेच जीवनाचे ध्येय आहे. |
| 84 |
चांगल्यातून चांगले निर्माण होते; वाईटातून वाईट. |
| 85 |
आतिथ्य हे घराचे वैभव आहे. |
| 86 |
समाधान हे घराचे सुख आहे. |
| 87 |
प्रेम हि घराची प्रतीष्ठा आहे. |
| 88 |
परिश्रम म्हणजे जीवनाच्या साफल्याचे रहस्य. |
| 89 |
आपण केलेल्या कर्माचे फळ आपल्यालाच भोगावे लागते. |
| 90 |
क्षमा वृत्ती ठेवून क्रोध जिंकावा. |
| 91 |
माणूस प्रयन्तवादाने सर्व काही करू शकतो. |
| 92 |
संपत्तीचा अमर्याद संचय करू नका. |
| 93 |
परिवर्तन हे काळाचे लक्षण आहे. |
| 94 |
जे स्वत:बलवान असूनही दुर्बलांचे अपराध सहन करतात त्यांनाच क्षमाशील म्हणतात. |
| 95 |
आळस हा माणसाचा सर्वात मोठा शत्रू आहे. |
| 96 |
पशूंना बळी देणे हि अंधश्रध्दा आहे. |
| 97 |
वैर प्रेमाने जिंकावे. |
| 98 |
माणुसकीचे दुसरे नाव प्रेम आहे प्राणीमात्रांवर हृद्यपुर्वक प्रेम करणे हीच खरी मानवता आहे. |
| 99 |
आईबापाची सेवा करा. |
| 100 |
हुंडा देऊन किंवा घेऊन लग्ने करू नका. |
| 101 |
दान घेण्यासाठी हात पसरू नका दान देण्यासाठी हात वर करा. |
| 102 |
सुरुवात कशी झाली यावर बऱ्याच घटनांचा शेवट अवलंबून असतो. |
| 103 |
आयुष्यात भावनेपेक्षा कर्तव्य मोठे असते. |
| 104 |
प्रार्थना म्हणजे मनाचं स्थान. |
| 105 |
जग प्रेमाने जिंकता येतं; शत्रुत्वाने नाही. |
| 106 |
यश मिळवायचं असेल तर स्वत:च स्वत:वर काही बंधन घाला. |
| 107 |
प्रत्येकाच्या मनात एक आदर्श व्यक्ती असलीच पाहिजे. |
| 108 |
ज्याने स्वत:चं मन जिंकलं त्याने जग जिंकलं. |
| 109 |
यश मिळवण्यासाठी सगळ्यात मोठी शक्ती – आत्मविश्वास. |
| 110 |
प्रतिकूलतेतही अनुकूलता निर्माण करतो तोच खरा माणूस ! |
| 111 |
चुकतो तो माणूस आणि चुका सुधारतो तो देवमाणूस ! |
| 112 |
मित्र परिसासारखे असावेत म्हणजे आयुष्याचं सोनं होतं. |
| 113 |
छंद आपल्याला आयुष्यावर प्रेम करायला शिकवतात. |
| 114 |
आपण जे पेरतो तेच उगवतं. |
| 115 |
फ़ळाची अपेक्षा करुन सत्कर्म कधीच करु नये. |
| 116 |
उशीरा दिलेला न्याय हा न दिलेल्या न्यायासारखा असतो. |
| 117 |
शरीराला आकार देणारा कुंभार म्हणजे व्यायाम. |
| 118 |
प्रेम सर्वांवर करा पण श्रध्दा फ़क्त परमेश्वरावरच ठेवा. |
| 119 |
आधी विचार करा; मग कृती करा. |
| 120 |
आयुष्यात आई आणि वडील यांना कधीच विसरु नका. |
| 121 |
फ़क्त स्वत:साठी जगलास तर मेलास आणि स्वत:साठी जगून दुसऱ्यांसाठी जगलास तर जगलास ! |
| 122 |
एकमेकांची प्रगती साधते ती खरी मैत्री. |
| 123 |
अतिथी देवो भव ॥ |
| 124 |
अपयशाने खचू नका; अधिक जिद्दी व्हा. |
| 125 |
दु:ख कवटाळत बसू नका; ते विसरा आणि सदैव हसत रहा. |
| 126 |
आपल्यामुळे दुसऱ्याला दु:ख होईल असे कधीही वागू नका. |
| 127 |
निघून गेलेला क्षण कधीच परत आणता येत नाही. |
| 128 |
खऱ्या विद्यार्थ्याला कधीच सुट्टी नसते. सुट्टी ही त्याच्यासाठी नवं काहीतरी शिकण्याची संधी असते. |
| 129 |
उद्याचं काम आज करा आणि आजचं काम आत्ताच करा. |
| 130 |
चुकीचा व्यवहार माणसं तोडतो म्हणून तो सत्याने आणि सन्मानाने करा. |
| 131 |
नवं काहीतरी शिकण्यासाठी मिळालेला वेळ म्हणजे सुट्टी. |
| 132 |
माणसाची चौथी मूलभूत गरज म्हणजे पुस्तक. |
| 133 |
सत्याने मिळतं तेच टिकतं. |
| 134 |
जो दुसऱ्यांना देतो त्याला देव देतो. |
| 135 |
परमेश्वराच्या आशीर्वादाशिवाय कुठलेही कार्य सिध्दीस जात नाही. |
| 136 |
हिंसा हे जगातलं सगळ्यात मोठं पाप आहे; मग ती एखाद्या माणसाची असो वा पशुची ! |
| 137 |
स्वप्न आणि सत्य यात साक्षात परमेश्वर उभा असतो. |
| 138 |
प्राप्तीपेक्षा प्रयत्नांचा आनंद अधिक असतो. |
| 139 |
खरी श्रीमंती शरीराची, बुध्दीची आणि मनाची. |
| 140 |
तडजोड हे आयुष्याचं दुसरं नाव आहे. |
| 141 |
वाहतो तो झरा आणि थांबते ते डबकं ! डबक्यावर डास येतात आणि झऱ्यावर राजहंस !! |
| 142 |
जो गुरुला वंदन करतो; त्याला आभाळाची उंची लाभते. |
| 143 |
गर्वाचं घर नेहमीच खाली असतं. |
| 144 |
झाडावर प्रेम करणारा माणूस सदैव प्रसन्नच असतो. |
| 145 |
माणसाचा सगळ्यात मोठा सद्गुण म्हणजे त्याची माणुसकी. |
| 146 |
क्रांती हळूहळू घडते; एका क्षणात नाही. |
| 147 |
सहल म्हणजे माणसिक आनंदाची सामुहिक क्रिडा. |
| 148 |
मुक्या प्राण्यांवर सदैव प्रेम करा. |
| 149 |
आयुष्याच्या प्रवासात प्रवास अत्यावश्यक आहे. |
| 150 |
बाह्यसौंदर्यापेक्षा अंतर्गत सौंदर्य जास्त मोलाचं असतं. |
| 151 |
मनाची श्रीमंती ही कुठल्याही श्रीमंतीपेक्षा मोठी असते. |
| 152 |
तुम्ही आयुष्यात किती माणसे जोडली यावरुन तुमची श्रीमंती कळते. |
| 153 |
शिक्षक म्हणजे विद्यार्थ्याचा दुसरा पालकच. |
| 154 |
मनाचे दरवाजे नेहमी खुले ठेवा; ज्ञानाचा प्रकाश कुठुन कधी येईल सांगता येत नाही. |
| 155 |
आपल्याला मदत करणाऱ्या माणसांशी नेहमी कृतज्ञ रहा. |
| 156 |
एखाद्याला गुन्हेगार ठरविताना त्याच्या जागी स्वत:ला ठेवून बघा. |
| 157 |
परीक्षा म्हणजे स्वत:च्या आत डोकावून पाहण्याची संधी ! |
| 158 |
खिडकी म्हणजे आकाश नसतं. |
| 159 |
जगण्यात मौज आहेच पण त्याहून अधिक मौज फुलण्यात आहे. |
| 160 |
वाचन, मनन आणि लेखन म्हणजे अध्ययन. |
| 161 |
भाकरी आपल्याला जगवते आणि गुलाबाचं फुल कशासाठी जगायचं हे शिकवते. |
| 162 |
कविता म्हणजे भावनांचं चित्र! |
| 163 |
संभ्रमाच्या वेळी नेहमी आपल्या कर्तव्याला प्राधान्य द्या. |
| 164 |
तुम्ही जेवढं इतरांना द्याल तेवढंच, किंबहुना त्याच्या कित्येक पटीने देव तुम्हाला देईल. |
| 165 |
ज्याच्यामधे मानवता आहे तोच खरा मानव ! |
| 166 |
स्वत:च्या स्वार्थासाठी दुसऱ्याचा वापर कधी करु नका; आणि स्वत:चा वापर कुणाला करु देऊ नका. |
| 167 |
अनुभवासारखा दुसरा गुरू नाही. |
| 168 |
तुलना करावी पण अवहेलना करू नये. |
| 169 |
समाधानी राहण्यातच आयुष्यातलं सगळ्यात मोठं सुख आहे. |
| 170 |
आयुष्यातल्या कोणत्याही क्षणी क्रोधाचे गुलाम बनू नका. |
| 171 |
मनात आणलं तर या जगात अश्यक्य असं काहीच नाही. |
| 172 |
चेहरा हा आपल्या व्यक्तीमत्त्वाचा आरसा असतो. |
| 173 |
व्यर्थ गोष्टींची कारणे शोधू नका; आहे तो परिणाम स्वीकारा. |
| 174 |
आवडतं तेच करू नका; जे करावं लागतं त्यात आवड निर्माण करा. |
| 175 |
तुम्ही किती जगलात ह्यापेक्षा कसं जगलात याला जास्त महत्त्व आहे. |
| 176 |
अश्रु येणं हे माणसाला हृदय असल्याचं द्योतक आहे. |
| 177 |
विचारवंत होण्यापेक्षा आचारवंत व्हा. |
| 178 |
मरण हे अपरिहार्य आहे त्याला भिऊ नका. |
| 179 |
आयुष्यात प्रेम कारा; पण प्रेमाचं प्रदर्शन करू नका. |
| 180 |
आयुष्यात कुठलीच नाती ठरवून जोडता येत नाही. |
| 181 |
प्रायश्चित्तासारखी दूसरी शिक्षा नाही. |
| 182 |
सगळेच निर्णय मनाने घेऊ नका; काही निर्णय बुध्दीलाही घेऊ द्या. |
| 183 |
तुम्ही जिथे जाल तिथे तुमची गरज निर्माण करा. |
| 184 |
काळ्याकुट्ट रात्रीनंतर सुर्य उगवतोचं. |
| 185 |
लखलखते तारे पाहण्यासाठी आपल्याला अंधारातच राहवं लागतं. |
| 186 |
चांगली कविता माणसाला संवेदनाक्षम बनवते. |
| 187 |
तुमची उक्ती आणि कृती यात भेद ठेवू नका. |
| 188 |
बोलणे चांगलेच पण त्यानुसार कृती करणे सर्वांत चांगले. |
| 189 |
रिकामे डोके सैतानाचे घर. |
| 190 |
उद्योगाचे घरी लक्ष्मी पाणी भरी. |
| 191 |
बालपण ही जीवनाची पहाट तर तारुण्य आणि वार्धक्य हे अनुक्रमे उषःकाल आणि सायंकाल आहे. |
| 192 |
उषा आणि निशा जशा दिवसाच्या साथीदार आहेत तसे सुख दुःख माणसाचे सोबती आहेत. |
| 193 |
आयुष्यातील सुखाची एक तार दुःखाचा डोंगर पचवून जाते. |
| 194 |
माणसाच्या कर्माने जेव्हा एक सुखाचा दरवाजा बंद होतो तेव्हा दैव आणखी दोन दरवाजे उघडत असते, पण समजण्याची माणसाची कुवत नसते. |
| 195 |
अवघड क्षणीही न डगमगता जो अचूक निर्णय घेतो तोच जीवनाच्या लढाईत जिंकतो. |
| 196 |
जीवनरूपी पटावर माणसाची प्यादी हलवणारा सूत्रधार परमेश्वर बसला आहे. |
| 197 |
माणूस दुसऱ्याला कितीही फसविणारा असला तरी आपल्या मनाला तो कधीच फसवू शकत नाही. |
| 198 |
मनाच्याही अंतर्मनात चाललेली उलाढाल माणूस निद्रावस्थेत पहात असतो. |
| 199 |
माणसाच्या पापपुण्याचा हिशोब त्याला परमेश्वराच्या दरबारात चुकता करावाच लागतो. |
| 200 |
सत्य हे कटू असते पण शेवटी ते पचवावेच लागते. |
| 201 |
दुर्जन कितीही मातला तरी अखेर त्याला पापाचे शंभर अपराध घडल्यावर केलेल्या कृत्याचा भोग भोगावाच लागतो. |
| 202 |
केल्या कर्माची फळे माणूस याच जन्मी भोगत असतो पण ते बघायला सोसणारा असतोच असे नाही. |
| 203 |
पोट हे माणसाला काहीही करायला भाग पाडते. |
| 204 |
गरीबांच्या जीवावर श्रीमंतांची पोळी भाजत असते. |
| 205 |
स्त्री पुरुषाची दासी किंवा बटीक नाही तर ती गृहदेवता आहे. |
| 206 |
संतुट स्त्री हेच घराचे सौभाग्य. स्वच्छता हीच खरी दौलत. समाधान हेच घराचे वैभव. |
| 207 |
पाठीमागून वार करणाऱ्या शत्रूपेक्षा पुढून वार करणारा शत्रू परवडला. |
| 208 |
कळीचे फुल उमलले की मध चाखायला भुंगे जमतात. |
| 209 |
दुधापेक्षा दुधावरच्या साईला जास्त जपावे लागते. |
| 210 |
बिंदूचा जन्म जसा विरण्यासाठी असतो तसे त्यागी माणसाचे जीवन विरक्तीत असते. |
| 211 |
हिंदुधर्म संस्कृती ही एक सर्वश्रेष्ठ संस्कृती आहे, तिच्यावरच सर्व जगाची पाळेमुळे पोसली आहेत. . |
| 212 |
घटका गेली पळे गेली तास वाजे ठणाणा, आयुष्याचा नाश होतो राम कारे म्हणाना! |
| 213 |
क्षणैक राग हा आयुष्यभर पश्चाताप करावयास लावतो. |
| 214 |
क्षणैक मोह हा आयुष्यभर पश्चाताप करावयास लावतो. |
| 215 |
एक खोटे बोललेले लपविण्यासाठी अनेकवेळा खोटे बोलावे लागते. |
| 216 |
आपणच आपल्या भाग्याचे शिल्पकार असतो. |
| 217 |
एकवेळ विष पचविणे सोपे पण यश पचविणे अवघड आहे. |
| 218 |
मित्राच्या मृत्युपेक्षा मैत्रिच्या मृत्यूचे दुःख जास्त असते. |
| 219 |
आपल्या पडीक काळात जो उभा राहतो तो खरा मित्र. |
| 220 |
आयुष्य हे यश अपयश याचा खेळ आहे. |
| 221 |
तुमच्या महत्त्वाकांक्षेला किल्ली द्या, पराक्रम आपोआप होतो. |
| 222 |
महत्त्वाकांक्षा नेहमी चांगली ठेवा. |
| 223 |
आपल्या महत्त्वाकांक्षेने जर एखाद्याचे नुकसान होत असले तर ती महत्त्वाकांक्षा नव्हे, राक्षसी लालसा होय. |
| 224 |
मरणाचा मार्ग मोक्षाच्या मैदानातून जातो. |
| 225 |
फुल फुलले की त्याला स्पर्श व हुंगण्याचा मोह हा होतोच. |
| 226 |
पहाडाशी टक्कर देताना पहाड फुटला पाहिजे, डोके नव्हे. |
| 227 |
मनात किंतू आला की तो विंचू म्हणून ठेचावा. |
| 228 |
बकरी होऊन शंभर वर्ष जगण्यापेक्षा वाघ होऊन एक वर्ष जगा. |
| 229 |
कला ही नैसर्गिक देणगी असते तिचा विकास करणे आपल्या हातात असते. |
| 230 |
विद्या विनयेन शोभते. |
| 231 |
दुसऱ्याच्या सुखदुःखात भागीदार होण्यास शिकणे हेच खरे शिक्षण होय. |
| 232 |
ईश्वराच्या दरबारात श्रेष्ठ व कनिष्ठ, श्रीमंत व गरीब हा भेदभाव नसतो. म्हणून तो आपल्या मनातही ठेवू नये. |
| 233 |
तुमच्या रस्त्यात काटे पसरले तर तुम्ही त्याच्या रस्त्यात फुले पसरा. |
| 234 |
तुमच्या रस्त्यात काटे पसरले तर तुम्ही त्याच्या रस्त्यात फुले पसरा. |
| 235 |
परमेश्वर हा इकडे तिकडे नसून तो आपल्या हृदयात असतो. |
| 236 |
शब्द हे शस्त्र आहे ते जपूनच वापरा. |
| 237 |
तोंडातून गेलेला शब्द व धनुष्यातून सुटलेला बाण हा कधीही परत येत नाही. |
| 238 |
जखम भरून येते पण व्रण मात्र तसाच रहातो. |
| 239 |
घेतलेले काम मग ते लहान असो वा मोठे ते जिद्दीने तडीस न्या. |
| 240 |
शहाणा माणूस चूक विसरतो पण तिची कारणे विसरत नाही. |
| 241 |
जो चोच देतो तोच चारा देतो. |
| 242 |
आयुष्याच्या वाटेवर भोग व त्याग हेच दोन रस्ते आहेत. |
| 243 |
तहानलेल्याला विहीरीवर नेले तर तो पाणी पितो. पण ज्याला तहानच लागली नाही त्याला जर विहीरीवर नेले तर तो कोरडाच परत येतो. |
| 244 |
स्वप्न ही रंगविण्यासाठी असतात कारण स्वप्न सत्यात साकारणे फार कठीण असते. |
| 245 |
यशाचा डोंगर गाठायचा असेल तर जिद्द आणि चिकाटी सोडू नका. |
| 246 |
स्वप्नरंजन करणे म्हणजे मृगजळ बघणे. |
| 247 |
जो दुसऱ्यावर विसंबला त्याचा कार्यभाग बुडाला. |
| 248 |
माणसाच्या जिवनाच्या पतंगाची दोरी नियतीच्या हातात असते. |
| 249 |
घरात अपशब्द बोलू नका वास्तू तथास्तू म्हणत असते. |
| 250 |
घरात वाढणारी मुलगी व दारात येणारी चिमणी या दोघीही सारख्या असतात. चिमणी दाणे टिपून जाते तर मुलगी सासरी जाते. |
| 251 |
प्रत्येकजण आपापले नशिब घेऊन येत असतो. |
| 252 |
प्रयत्ने वाळूचे कण रगडीता तेलही गळे. |
| 253 |
मुळावर घाव घातल्यावर फांद्या आपोआप तुटतात. |
| 254 |
सरस्वती विद्येची भोक्ती, लक्ष्मी उद्योगाची भोक्ती, अक्काबाई आळसाची भोक्ती. या तीन देवींतून आपण कोणाची उपासना करायची हे आपणच ठरवायचे. |
| 255 |
आळस हा माणसाचा शत्रू आहे. |
| 256 |
उद्योग हा माणसाचा मित्र आहे. |
| 257 |
पैशाने श्रम विकत घेता येतात, पण मन नाही. |
| 258 |
माणसाने माणूसकी सोडली की त्याचे रूपांतर पशूत होते. |
| 259 |
दुबळी माणसे नेहमी रडगाणे ऐकविण्यासाठी उभी असतात. |
| 260 |
साध्या गवताची दोरी वळली तर मदमस्त हत्तीही बांधला जातो. |
| 261 |
गरीबांचा अपमान करू नका व श्रीमंतांची स्तुती करू नका. |
| 262 |
फिनिक्स पक्षी हा राखेतून जन्माला येत असतो. |
| 263 |
मरावे परी कीर्ती रूपे उरावे. |
| 264 |
सत्य हे अजरामर असते. |
| 265 |
परिस्थितीशी जुळवून घ्या पण लाचारी पत्करू नका. |
| 266 |
अनेक गोष्टीवर प्रेम करा मग तुम्हाला परमेश्वर समजेल. |
| 267 |
मित्र परीसारासारखे असावेत म्हणजे आयुष्याचं सोनं होत. |
| 268 |
आयुष्यात भावनेपेक्षा कर्तव्य मोठे असते. |
| 269 |
रागाला जिंक्ण्याचा एकमेव उपाय – मौन |
| 270 |
देणाऱ्याने देत जावे ,घेणाऱ्याने घेत जावे घेता घेता एक दिवस, देणाऱ्याचे हात घ्यावे. |
| 271 |
नियमितपणा हा माणसाचा मित्र, तर आळस हा माणसाचा शत्रू. |
| 272 |
तुम्ही आयुष्यात किती माणसे जोडली यावरून तुमची श्रीमंती कळते. |
| 273 |
परीक्षा म्हणजे स्वतःच्या आत डोकावून पाहण्याची संधी. |
| 274 |
भाकरी आपल्याला जगवते आणि गुलाबाचं फुल कशासाठी जगायचं हे शिकवते. |
| 275 |
प्रत्येक यशस्वी असनाऱ्या पुरुषामागे एक स्त्री असतेच. |
| 276 |
अचल प्रीतीची किमत चंचल संपत्तिने कधी होत नाही. |
| 277 |
किर्तीरूपी दवबिंदूनी हृदयरूपी पण जास्त चमकत राहते. |
| 278 |
संस्कृती म्हणजे आपल्या मनावर ताबा व दुसऱ्याचा दुःखाची जाणीव होय. |
| 279 |
गणिताच्या अरण्यातून जातांना सूत्रांची बंदूक हाती घ्यावीच लागते. |
| 280 |
कर्तुत्वाची भरारी माणसाला अमरत्व मिळवून देते. |
| 281 |
जीवाचे रान केल्याशिवाय विद्याचे उद्यान फुलत नाही. |
| 282 |
अनुभव हाच जीवनाचा खरा शिक्षक आहे. |
| 283 |
आवड असली तरच सवड मिळू शकते. |
| 284 |
इच्छा असेल तर मार्ग दिसेल. |
| 285 |
प्रेम हि नेसर्गाची खरी प्रेरणा आहे. |
| 286 |
गरिबी जगातल्या प्रत्येक वाईट गोष्टीना जन्म देते. |
| 287 |
कृती चटका लावणारी असावी, देणारी नको. |
| 288 |
जीवन म्हणजे सुख दुःखाच्या उनपावसाचा खेळ आहे. |
| 289 |
जीवन फुलासारखे असू द्यावे, पण ध्येय मात्र मधमाशी प्रमाणेच असावे. |
| 290 |
जो मूळचाच सद्गुणी आहे, त्यावर दुर्गुणांचा काहीही परिणाम होत नाही. |
| 291 |
जो ओरडतो त्याला अंतकरण असते. |
| 292 |
जीभ जरी तोंडात असते तरी ती कधी कधी डोके फिरवते. |
| 293 |
प्रेम सर्वांवर करा; विश्वास थोड्यांवर ठेवा; पण व्देष मात्र कोणाचाच करू नका. |
| 294 |
जो समंजसपणे दु:खे सहन करतो तो खरा शूर. |
| 295 |
तिरस्कारामुळे झालेली जखम स्मितामुळे भरून निघते. |
| 296 |
आनंदी मनुष्य दीर्घायुषी असतो. |
| 297 |
ज्याची आपल्याला भीती वाटते त्याचीच आपण निंदा करतो. |
| 298 |
आयुष्यात सर्वात जास्त विश्वास परमेश्वरावर ठेवा. |
| 299 |
उलटा केलेला पिरॅमिड कधीच उभा राहू शकत नाही. |
| 300 |
पोहरा झुकल्याशिवाय विहिरीतलं पाणी पोहऱ्यात जात नाही. |
| 301 |
अत्तर सुगंधी व्हायला फुले सुगंधी असावी लागतात. |
| 302 |
मित्राच्या मृत्यूपेक्षा मैत्रीचा मृत्यू अधिक दुःखदायक असतो. |
| 303 |
रागाला जिकंण्याचा एकमेव उपाय – मौन ! |
| 304 |
अती अशा हे दुःखाचं मूळ कारण आहे. |
| 305 |
अंथरूण बघून पाय पसरा. |
| 306 |
कधी कधी हक्क मागून मिळत नाहीत; ते मिळवावे लागतात. |
| 307 |
तुम्हाला ज्या विषयाची माहिती आहे त्याविषयी कमी बोला, आणि ज्या विषयाची माहिती नाही त्या विषयी मौन पाळा. |
| 308 |
अतिशहाणा त्याचा बैल रिकामा. |
| 309 |
संकटं तुमच्यातली शक्ती, जिद्द पाहण्यासाठीच येत आसताच. |
| 310 |
सन्मित्र शिंपल्यातल्या मोत्यासारखे असतात. |
| 311 |
सौंदर्य हे वस्तूत नसते; पाहणाऱ्याच्या दृष्टीत असते. |
| 312 |
शरीरमाध्यम खलुं सर्वसाधनम ॥ |
| 313 |
सर्वच प्रश्न सोडवून सूटत नाहीत; काही सोडून दिले की आपोआप सुटतात. |
| 314 |
शीलाशिवाय विद्या फुकाची आहे. |
| 315 |
जगाशी प्रामाणिक राहण्यापेक्षा आधी स्वतःशी प्रामाणिक रहा. |
| 316 |
एकदा तुटलेलं पान झाडाला परत कधीच जोडता येत नाही. |
| 317 |
कामात आनंद निर्माण केला की त्याचं ओझं वाटत नाही. |
| 318 |
आयुष्यात खरं प्रेम, खरी माया फार दूर्मिळ असते. |
| 319 |
ज्या चांगल्या बाबी आपण निर्माण केल्या नाहीत त्या नष्ट करण्याचा आधिकार आपल्याला नाही. |
| 320 |
कुणीही चोरू शकत नाही अशी संपत्ती कमावण्याचा प्रयत्न करा. |
| 321 |
देणाऱ्याने देत जावे, घेणाऱ्याने घेत जावे घेता घेता एक दिवस, देणाऱ्याचे हात घ्यावे ! |
| 322 |
आयुष्यात सगळ्याच गोष्टी आपल्याला जमतील असं नाही. |
| 323 |
मूर्खांना विवेक सागंणे हाही मूर्खपणाच ! |
| 324 |
ज्या गोष्टींशी आपला काहीही संबंध नाही त्यात नाक खुपसले की तोटाच होतो. |
| 325 |
जे झालं त्याचा विचार करू नका; जे होणार आहे त्याचा विचार करा. |
| 326 |
आपल्याला जे आवडतात त्यांच्यावर प्रेम करण्यापेक्षा ज्यानां आपण आवडतो त्यांच्यावर प्रेम करा. |
| 327 |
रामप्रहरी जागा होतो त्यालाच प्रहरातला राम भेटतो. |
| 328 |
जे आपले आहेत त्यांच्यावर कुणीही प्रेम करतं; पण जे आपले नाहीत त्यांच्यावर प्रेम करणं हेच खरं प्रेम ! |
| 329 |
लक्षात ठेवा-आयुष्यात कुठलीच गोष्ट कायमची आपली नसते. |
| 330 |
कधी कधी आपण ज्यांच्यावर खूप प्रेम करतो तीच माणसं आपल्यापासून फार दूर जातात. |
| 331 |
जे आपले नाही त्याच्यावर कधीच हक्क सांगू नका. |
| 332 |
पुढचा आपल्याशी चांगला वागेल या अपेक्षेने त्याच्याशी चांगलं वागू नका. |
| 333 |
आयुष्यात भेटणारी सगळीच माणसे सारखी नसतात. |
| 334 |
गुणांचं कौतुक उशीरा होतं; पण होतं ! |
| 335 |
कुठल्याही कामाला अंतःकरणाचा उमाळा लागतो. |
| 336 |
स्वतःचा अवगुण शोधणं हीच गुणांची पूर्तता ! |
| 337 |
ज्यादिवशी आपली थोडीही प्रगती झाली नाही तो दिवस फुकट गेला असं समजा. |
| 338 |
जो स्वतःवर प्रेम करू शकत नाही तो जगावर काय प्रेम करणार ! |
| 339 |
सृजनातला आनंद कल्पनेच्या पलीकडचा असतो. |
| 340 |
श्रध्दा असली की सृष्टीतल्या प्रत्येक गोष्टीत देव दिसतो. |
| 341 |
आनंदी मन, सुदृढ शरीर आणि अध्यात्मिक श्रध्दा ह्या तिनही गोष्टी लाभणं म्हणजे अमृत मिळणं. |
| 342 |
एकांतात मिळणाऱ्या क्षणांचं आपण काय करतो यावर आयुष्याकडे पाहाण्याचा आपला दृष्टीकोन व्यक़्त होतो. |
| 343 |
प्रेमाला आणि द्वेषालाही प्रेमानेच जिंका. |
| 344 |
आपण चुकतो तिथे सावरतो तोच खरा मित्र ! |
| 345 |
आपला जन्म होतो तेव्हा आपण रडत असतो आणि लोक हसत असतात. मरताना आपण असं मरावं की आपण हसत असू आणि लोक रडत असतील ! |
| 346 |
स्वतःची चूक स्वतःला कळली की बरेच अनर्थ टळतात. |
| 347 |
अश्रुंनीच हृदये कळतात आणि जुळतात. |
| 348 |
हक्क आणि कर्तव्य या एकाच नाण्याच्या दोन बाजू आहेत. |
| 349 |
आयुष्यात असं काहीतरी मिळवा जे तुमच्या पासून कुणीही चोरून घेऊ शकत नाही. |
| 350 |
बदलण्याची संधी नेहमी असते पण बदलण्यासाठी तूम्ही वेळ काढला का ? |
| 351 |
कलेशिवाय जीवन म्हणजे सुगंधाशिवाय फूल आणि प्राणाशिवाय शरीर ! |
| 352 |
टाकीचे घाव सोसल्याशिवाय दगडाला देवपण येत नाही. |
| 353 |
नेहमी तत्पर रहा; बेसावध आयुष्य जगू नका. |
| 354 |
यश न मिळणे याचा अर्थ अपयशी होणे असा नाही. |
| 355 |
आयुष्यात खूपदा बुध्दी जिंकते; ह्रदय हरतं पण बुध्दी जिंकूनही हरलेली असते आणि हृदय हरूनदेखील जिंकलेलं असतं. |
| 356 |
खरं आणि खोटं यात केवळ चार बोटांचं अंतर आहे. आपण कानांनी ऐकतो ते खोटं आणि डोळ्यांनी पाहतो ते खरं. |
| 357 |
जगी सर्व सुखी असा कोन आहे; विचारी मना तुच शोधूनी पाहे. |
| 358 |
प्रत्येक बाबतीत दुसऱ्याच अनुकरण करु नका; स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण करा. |
| 359 |
स्वातंत्र्य म्हणजे संयम; स्वैराचार नव्हे. |
| 360 |
आयुष्यातला खरा आंनद भावनेच्या ओलाव्यात असतो. |
| 361 |
माणसाने आपल्या आयुष्यात सुख-दुःख मानापमान, स्फूर्ती-निंदा, लाभ हानी, प्रिय-अप्रिय ह्या गोष्टी समान समजाव्यात. |
| 362 |
जीवनातील प्रत्येक क्षणी शिकणं म्हणजे शिक्षण. |
| 363 |
तन्मयता नसेल तर; विद्वत्ता व्यर्थ आहे. |
| 364 |
शिक्षण हे साधन आहे; साध्य नव्हे. |
| 365 |
हसा, खेळा पण शिस्त पाळा. |
| 366 |
आयुष्यात काय गमावलंत ह्यापेक्षा काय कमावलंत ह्याचा विचार करा. |
| 367 |
स्वतः जगा आणि दुसऱ्यालाही जगू द्या. |
| 368 |
तूच आहेस तूझ्या जीवनाचा शिल्पकार ! |
| 369 |
काळ्याकुट्ट रात्रीनंतर उद्याची लख्ख पहाट असतेच. |
| 370 |
काळजाची प्रत्येक जखम भरून येते कारण काळ दुःखावर मायेची फुंकर घालत असतो. |
| 371 |
एक साधा विचारसुध्दा तुमचं आयुष्य उजळवू शकतो म्हणून नेहमी नवे विचार मिळवत रहा. |
| 372 |
हे देवा, मला खूप खूप आव्हानं दे व ती पेलण्यासाठी प्रचंड शक्ती दे! |
| 373 |
उगवणारा प्रत्येक दिवस उमलणारा हवा. |
| 374 |
या जन्मावर, या जगण्यावर शतदा प्रेम करावे. |
| 375 |
तुम्हाला मोठेपणी कोणं व्हायचंय ते आजच ठरवा….आत्ताच ! |
| 376 |
केल्याने होत आहे रे आधी केलेची पाहीजे. |
| 377 |
दुसऱ्यांच्या गुणाचं कौतुक करायलाही मन मोठं लागतं. |
| 378 |
माणूस म्हणजे गुण व दोष यांचे मिश्रण आहे. |
| 379 |
प्रत्येक क्षण अपल्याला काही ना काही शिकवत असतो. |
| 380 |
व्यायामामुळे बुध्दी आणि मन दोहोंचे सामर्थ्य प्रभावी होते. |
| 381 |
काट्याविना गुलाबाचा कोमलपणा व्यर्थ असतो. |
| 382 |
दुःख हे कधीच दागिन्यासारखं मिरवू नका; वाटू शकलात तर आपला आनंद वाटा. |
| 383 |
शक्तीचा उपयोग नेहमी शहाणपणाने करा. क्रोधाच्या मार्गाने ती वाया घालवू नका. |
| 384 |
जग भित्र्याला घाबरवते आणि घाबरवणाऱ्याला घाबरते. |
| 385 |
दुःख हे बैलालासुध्दा कोकिळेसारखं गायला लावतं. |
| 386 |
शिकणाऱ्याला शिकवावं लागत नाही; तो स्वतःहून शिकतो. |
| 387 |
जग हे कायद्याच्या भीतीने चालत नाही ते सद्विचाराने चालते. |
| 388 |
परिस्थितिला शरण न जाता परिस्थितीवर मात करा. |
| 389 |
ऐकावे जनाचे करावे मनाचे. |
| 390 |
एका वेळी एकच काम आणि तेही एकाग्रतेने करा. |
| 391 |
केवळ ज्ञान असून उपयोग नाही, ते कसं आणि केव्हा वापरायचं याचंही ज्ञान हवं. |
| 392 |
बाह्यशत्रूपेक्षा बऱ्याच वेळी अंतःशत्रूचीच अधीक भीती असते. |
| 393 |
चिंता ही कुठल्याच दुःखावरचा उपाय होऊ शकत नाही. |
| 394 |
तलवारीच्या जोरावर मिळवलेलं राज्य तलवार असेतोवरच टिकतं. |
| 395 |
दुःखातील दुःखिताला सुख म्हणजे त्याच्या दुःखातला सहभाग होय. |
| 396 |
स्वातंत्र्य हा आपला जन्मसिध्द हक्क आहे पण त्याचा स्वैराचार होऊ न देणं हे आपलं आद्यकर्तव्य आहे. |
| 397 |
स्वतःला पुर्ण ज्ञानी समजणाऱ्याचा विकास खुंटला. |
| 398 |
त्रासाशिवाय विद्या मिळणे अशक्य आहे. नव्हे, त्रास कसा सहन करायचा हे शिकणे हीच विद्या ! |
| 399 |
जगू शकलात तर चंदनासारखे जगा; स्वत: झीजा आणि इतरांना गंध द्या. |
| 400 |
दुबळी माणसे रडगाणी सांगण्यासाठीच जन्माला आलेली असतात. |
| 401 |
पाप ही अशी गोष्ट आहे जी लपवली की वाढत जाते. |
| 402 |
उद्याचा भविष्यकाळ वर्तमानाच्या त्यागातून निर्माण होत असतो. |
| 403 |
जो चांगल्या वॄक्षाचा आधार घेतो त्याला चांगलीच सावली लाभते. |
| 404 |
मरावे परी कीर्तीरूपे उरावे. |
| 405 |
आयुष्य जगून समजते; केवळ ऐकून, वाचून, बघून समजत नाही. |
| 406 |
मूर्ख माणसे आपापसात संभाषण करू लागली की शहाण्या माणसाने मौन धारण करणे योग्य. |
| 407 |
बचत म्हणजे काय आणि ती कशी करावी हे मधमाश्यांकडून शिकावं. |
| 408 |
तारूण्य म्हणजे जीवनाचा रचनाकाळ आहे. |
| 409 |
गरिबी असूनही दान करतो तो खरा दानशूर. |
| 410 |
स्वार्थरहीत आणि खरीखुरी सेवा हीच खरी प्रार्थना. |
| 411 |
प्रार्थना म्हणजे ईश्वराच्या जवळ जाण्याची शक्ती. |
| 412 |
आपले सौख्य हे आपल्या विचारांवर अवलंबून असते. |
| 413 |
जे घाईघाईने वर चढू पाहतात ते कोसळतात. |
| 414 |
सदगुणांना कधीच वार्धक्य येत नाही. |
| 415 |
उषःकाल कितीही चांगला असला तरी सूर्याला तिथे फार काळ थांबता येत नसतं. |
| 416 |
लज्जा हा सौंदर्याचा अलंकार आहे. |
| 417 |
मोहाचा पहिला क्षण, ही पापाची पहिली पायरी असते. |
| 418 |
जीवन नेहमीच अपूर्ण असते आणि ते अपूर्ण असण्यातच त्याची गोडी साठवलेली असते. |
| 419 |
सत्याला शपथांच्या टेकूची गरज नसते. |
| 420 |
जगात सारी सोंगे करता येतात, पण पैशाच सोंग करता येत नाही. |
| 421 |
संकटं टाळणं माणसाच्या हाती नसतं पण संकटाचा सामना करणं त्याच्या हातात असतं. |
| 422 |
जूनी खपली काढून बुजलेल्या जखमा ताज्या करण्यात शहाणपणा नसतो. |
| 423 |
क्रांती तलवारीने घडत नाही; तत्वाने घडते. |
| 424 |
जो गुरू असेल, तो शिष्य असेलच. जो शिष्य नसेल, तो गुरू नसेल. |
| 425 |
जीवन हा एक पाण्याचा प्रवाह आहे, समुद्र गाठायचा असेल, तर खाचखळगे पार करावेच लागतील. |
| 426 |
जीवन ही एक जबाबदारी आहे. क्षणाक्षणाला दुसऱ्याला सांभाळत न्यावं लागतं. |
| 427 |
वैभव त्यागात असते, संचयात नाही. |
| 428 |
तुम्हाला सज्जन व्हावेसे वाटत असेल तर आधी तुम्ही वाईट आहात यावर विश्वास ठेवा. |
| 429 |
खोटी टीका करू नका, नाहीतर प्रतिटीका ऐकावी लागेल. |
| 430 |
मनाविरूध्द गोष्ट, म्हणजे ह्रदयस्थ परमेश्वराविरूध्द. |
| 431 |
पुस्तकांसारखा दुसरा मित्र नाही. आपले अंतरंग खुले करते. कधी चुकवत नाही की फसवत नाही. |
| 432 |
ह्रदयात अपार प्रेम असले की सर्वत्र मित्र. |
| 433 |
टीका करणाऱ्या शत्रुंपेक्षा दिखाऊ स्तुती करणाऱ्या मित्रांपासून सावध रहा. |
| 434 |
प्रसंगी थोडे नुकसान झाले तरी चालेल, पण शत्रू निर्माण करू नका. |
| 435 |
मनाला आंनद देण्याचा कोणत्याही पदार्थाचा गुण म्हणजेच सौंदर्य. |
| 436 |
भव्य विचार हा सुगंधासारखा असतो; तो पसरावावा लागत नाही; आपोआप पसरतो. |
| 437 |
वाईट गोष्टींशी असहकार दाखवणे हे मानवाचे आद्य कर्तव्य आहे. |
| 438 |
त्याज्य वस्तू फूकट मिळाली तरी स्वीकारू नये. |
| 439 |
शत्रूशीही प्रेमाने वागून त्याला जिंकता येते; पण त्यासाठी संयम असावा लागतो. |
| 440 |
कृतघ्नतेसारखे दुसरे पाप नाही. |
| 441 |
बनू शकलात तर कृतज्ञ बना, कृतघ्न नको. |
| 442 |
दुसऱ्याचे अनूभव जाणून घेणे हाही एक अनुभवच आसतो. |
| 443 |
ओरडण्याने ओरडणे बंद होत नाही; स्वस्थ राहण्याने मात्र होते. |
| 444 |
दुःख गरूडाच्या पावलाने येतं आणि मुगींच्या पावलांनी जातं. |
| 445 |
जीवन जगण्याची कला हीच सर्व कलांमध्ये श्रेष्ठ कला आहे. |
| 446 |
एकमेका साहय्य करू । अवघे धरू सुपंथ ॥ |
| 447 |
सुख हे दुःखाचे मोल देऊनच मिळते. |
| 448 |
श्रीमंताचे बंगले चांगले असतात पण म्हणून कोणी आपल्या झोपड्या पाडत नाही. |
| 449 |
राष्ट्र निर्माण करायचे असेल तर आधी राष्ट्रनिष्ठा निर्माण करायला हवी. |
| 450 |
संयम राखणे हा आयुष्यातला फार मोठा गुण आहे. |
| 451 |
असंभवनीय गोष्टी कधीच खऱ्या मानू नयेत. |
| 452 |
उषःकालाकडे जाण्याचा एकमेव मार्ग आहे, तो म्हणजे रात्र. |
| 453 |
ज्या गोष्टी कधीच बदलू शकत नाहीत त्यांच्याविषयी कधीही दुःखी होऊ नये. |
| 454 |
जे दुसऱ्याचे स्वातंत्र्य हिरावून घेतात, त्यांना स्वातंत्र्यात राहण्याचा हक्क नाही. |
| 455 |
पुस्तकाइतका प्रांजळ आणि निष्कपटी मित्र दुसरा मिळणार नाही. |
| 456 |
मनाला आंनद, संस्कार देणारी प्रत्येक वस्तू व कृती कलापूर्ण आहे. |
| 457 |
दोष लपवला की तो मोठा होतो आणि कबूल केला की नाहीसा होतो. |
| 458 |
जखम करणारा विसरतो पण जखम ज्याला झाली तो विसरत नाही. |
| 459 |
आकाशाखाली झोपणाऱ्याला कोण लुटणार? |
| 460 |
पिंजऱ्यात कोंडून पाखरं कधीच आपली होत नाहीत. |
| 461 |
आपण परिस्थितीला शरण जाता कामा नये; परिस्थिती आपल्याला शरण गेली पाहिजे. |
| 462 |
अंहकार हा तपःसाधनेचा महान शत्रू आहे. |
| 463 |
मोती होण्यासाठी जलबिंदूला आकाशातून आपला अधःपात करून घ्यावा लागतो. |
| 464 |
नैतिक पाया ढासळला की धार्मीकता संपलीच म्हणून समजा. |
| 465 |
अंतर्बाह्य प्रांजळपणा हाच प्रीतीचा प्राण होय. |
| 466 |
सामर्थ्याच्या पाठीमागे शील हवे. |
| 467 |
शहाणपणाचे प्रदर्शन करणारा पोपट कायमचा बंदिवान होतो. |
| 468 |
गवताची दोरी वळली म्हणजे तिने मत्त हत्तीसुध्दा बांधला जातो. |
| 469 |
दुर्जन मंडळीत बसण्यापेक्षा एकटे बसणे बरे आणि एकटे बसण्यापेक्षा सज्जन मंडळीत बसणे हे त्याहून बरे. |
| 470 |
पाप इतका सुंदर पोशाख घालून येते की ते पाप आहे असे माहीत असूनही आपण त्याला कवटाळतो. |
| 471 |
पुढे मिळणाऱ्या आनंदाच्या कल्पनेने जे सुख मिळते; त्या सुखाचे नाव उत्साह ! |
| 472 |
स्वातंत्र्याचे मंदिर बलिदान करणाऱ्यांच्या रक्ताशिवाय उभे राहत नाही. |
| 473 |
अन्याय आणि अत्याचार ह्याला सक्त विरोध हाच सत्याचा स्वभाव. |
| 474 |
चारित्र्याचा विकास सुसंगतीत होतो तर बुध्दीचा विकास एकांतात होतो. |
| 475 |
स्वधर्माविषयी प्रेम, परधर्माविषयी आदर आणि अधर्माविषयी उपेक्षा याचाच अर्थ धर्म. |
| 476 |
अन्याय करणे हे पाप आणि होणारा अन्याय सहन करणे किंवा उघड्या डोळ्यांनी पाहणे हे महापाप ! |
| 477 |
क्रोध माणसाला पशू बनवतो. |
| 478 |
आपल्या दोषांवरचे उपाय नेहमी आपल्याकडेच असतात; फक्त ते शोधण्याची तसदी घ्यावी लागते. |
| 479 |
आयुष्यात पैसा हवा पण पैशात आयुष्य नको. |
| 480 |
जे नंतर चांगले वाटते, तेच कृत्य नैतिक व जे नंतर दुःखकारक ठरते, ते अनैतिक ! |
| 481 |
कडू घोट प्रेमळ माणसाच्या हातून दिल्यास तो कमी कडू लागतो. |
| 482 |
परमेश्वर खऱ्या भावनेलाच साहाय्य करतो. |
| 483 |
भरणाऱ्या जखमा भरू द्याव्यात; त्याची खपली काढू नये. |
| 484 |
माणसाने माणसाशी माणसासारखं वागणं हाच खरा धर्म. |
| 485 |
बोलावे की बोलू नये, असा संभ्रम निर्माण झाला असता मौनाने बोलण्याची जागा घ्यावी. |
| 486 |
शत्रूने केलेले कौतुक हीच आपली सर्वोत्तम कीर्ती होय. |
| 487 |
तिरस्कार पापाचा करा; पापी माणसाचा नको. |
| 488 |
आयुष्य जगण्यासाठी नुसते विचार असुन चालत नाही; सुविचार असावे लागतात. आणि नुसते सुविचार असुन चालत नाही; ते आचरणात आणावे लागतात. |
| 489 |
जरूरीपेक्षा अधिक गरजांचा हव्यास ठेवू नका. |
| 490 |
आपलं जे असतं ते आपलं असतं आणि आपलं जे नसतं ते आपलं नसतं. |
| 491 |
जो धोका पत्करण्यास कचरतो, तो लढाई काय जिंकणार ! |
| 492 |
लीनता आणि विनयशिलता या धार्मिकतेच्या दोन शाखा आहेत. |
| 493 |
हृदये परस्परांना द्यावीत, ती परस्परांच्या अधीन करू नयेत. |
| 494 |
कर्तव्य पार न पाडता हक्कांच्या मागे धावलात तर हक्क दुर पळतात. |
| 495 |
हाव सोडली की मोह संपतो आणि मोह संपाला की दुःख संपते. |
| 496 |
आपण कसे दिसतो यापेक्षा कसे असतो याला अधिक महत्त्व आहे. |
| 497 |
गरूडाइतके उडता येत नाही म्हणून चिमणी कधी उडण्याचे सोडत नाही. |
| 498 |
आदर्श गृहिणी ही शेकडो गुरूंहून श्रेष्ठ आहे. |
| 499 |
जो त्याग मनापासून केलेला नसतो, तो टिकत नसतो. |
| 500 |
अहंकार विरहीत लहान सेवाही मोठीच असते. |
| 501 |
तुम्हाला जर मित्र हवे असतील तर आधी तुम्ही दुसऱ्याचे मित्र बना. |
| 502 |
न मागता देतो तोच खरा दानी. |
| 503 |
चांगले काम करायचे मनात आले की ते लगेच करून टाका. |
| 504 |
केवड्याला फळ येत नाही पण त्याच्या सुगंधाने तो अवघ्या जगाला मोहवून टाकतो. |
| 505 |
समुद्रात कितीही मोठे वादळ आले तरी समुद्र आपली शांतता कधीही सोडत नाही. |
| 506 |
भितीयुक्त श्रीमंत जीवन जगण्यापेक्षा शांततामय, मानाचे गरीब जीवन चांगले. |
| 507 |
थोडे दुःख सहन करुन दुसऱ्याला सुख मिळत असेल तर आपण थोडे दुःख सहन करायला काय हरकत आहे. |
| 508 |
निश्चयी भिकारी हा अनिश्चयी सम्राटापेक्षा कितीतरी श्रेष्ठ असतो. |
| 509 |
खरे आहे तेच बोला, उदात्त आहे तेच लिहा, उपयोगाचे आहे तेच शिका आणि देशहिताचे आहे तेच करा. |
| 510 |
क्रियेवीण वाचाळता व्यर्थ आहे. |
| 511 |
जशी दृष्टी तशी सृष्टी. |
| 512 |
श्रवण, भाषण, वाचन, निरीक्षण आणि लेखन एवढे दुर्मीळ अलंकार परमेश्वराने दिले असताना इतर आभूषणांची गरजच काय ? |
| 513 |
प्रेम लाभे प्रेमळांना, त्याग ही त्याची कसोटी. |
| 514 |
सत्तेशिवाय शहाणपन काय कामाचे! |
| 515 |
लक्ष्मी सत्पुरूषाच्या घरी त्याच्या गृहिणीच्या स्वरूपात नांदत असते. |
| 516 |
जे का रंजले गांजले । त्यासी म्हणे जो आपुले । तोची साधू ओळखावा । देव तेथेची जाणावा ॥ |
| 517 |
चांगल्या परंपरा निर्माण करणे फार कठीण असते, म्हणून आहेत त्या चंगल्या परंपरा मोडू नका. |
| 518 |
निःस्वार्थी मन हाच सर्वोच्च आदर्श आहे. |
| 519 |
माणसाची खरी ओळख त्याच्या अंतःकरणाच्या नम्रतेने होते. |
| 520 |
कृतीपेक्षा वृती महत्त्वाची असते. |
| 521 |
आपला चेहरा हा आपल्या मनाचा आरसा असतो. |
| 522 |
सत्कृत्यांची वर्णने सुवर्णाक्षरांनी लिहिली जातात. |
| 523 |
बुध्दीला पटल्याशिवाय कोणताही विचार स्वीकारू नका. |
| 524 |
संकटात उडी घेऊन जे कार्य करतात त्यांनाच विजयश्री हार घालते. |
| 525 |
हिंसा हे दुर्बलांचे शस्त्र आहे, अहिंसा हे सबलांचे. |
| 526 |
परीसाच्या स्पर्शाने लोखंडाचंही सोनं होतं. |
| 527 |
शहाणा माणूस चुका विसरतो, पण त्याची कारणे नाही. |
| 528 |
कर्तव्याची दोरी नसली की मनाचा पतंग कुठेही फडफडत राहतो. |
| 529 |
प्रसिध्दी ही अशी बाब आहे जी कितीही मिळाली तरी माणसाची तहान भागत नाही. |
| 530 |
मी माझ्यासाठी आहे त्यापेक्षा मी कुणासाठीतरी आहे ही भावनाच किती श्रेष्ठ ! |
| 531 |
ज्ञान हे पैशापेक्षा श्रेष्ठ आहे कारण पैशाचे रक्षण तुम्हाला करावे लागते; ज्ञान तुमचेच रक्षण करते. |
| 532 |
अतिपरिचयाने अवाज्ञा होते. |
| 533 |
विज्ञानाचं तंत्र शिका पण जगण्याचा मंत्र हरवू नका. |
| 534 |
शत्रूंपासून मुक्त होण्याचा उत्तम मार्ग म्हणजे त्यांना आपले मित्र बनविणे होय. |
| 535 |
जो स्वतःला ओळखत नाही, तो नष्ट होतो. |
| 536 |
न्यायाची मागणी करणाऱ्याने स्वतः न्यायी असले पाहिजे. |
| 537 |
भूक आहे तेवढे खाणे ही प्रकृती, आणि भूक आहे त्यापेक्षा जास्त खाणे ही विकृती. |
| 538 |
वेळप्रसंगी स्वत: उपाशी राहून दुसऱ्याची भूक भागवणे ही संस्कृती ! |
| 539 |
कर्तव्याची जाणीव करून देते ती खरी संस्कृती ! |
| 540 |
साधेपणात फार मोठे सौंदर्य असते. |
| 541 |
जो मूळ सोडून फाद्यांचा शोध घेतो तो भरकटतो. |
| 542 |
दुर्बल मनाचा मनुष्य कधीच महात्मा होऊ शकत नाही. |
| 543 |
अन्न हे पूर्णब्रह्म आहे; त्याचा अनादर करू नका. |
| 544 |
ज्याच्या डोळ्यात आत्मविश्वासाचे अंजन असते; तो कूठल्याही काळोखातून सहज मार्ग कढतो. |
| 545 |
केस वाढवून देवआनंद होण्यापेक्षा सुविचार वाढवून विवेकानंद व्हा. |
| 546 |
संकटी जो हाक मारी, हात त्याला दे तुझा रे ! हीच आहे लोकसेवा, हेच आहे पुण्य रे ! |
| 547 |
डोक्यावर बर्फ व जीभेवर साखर असली की सारे प्रश्न आपोआप सुटतात. |
| 548 |
काही गोष्टी आपल्याला प्रिय नसतानाही कराव्या लागतात कर्तव्य म्हणून. |
| 549 |
प्रफुल्लता हेच चेहऱ्याचे खरे सौदर्य. औदासिन्य चेहऱ्याला कुरूप बनवते. |
| 550 |
अंतःस्थपणे जीवन संपन्न करते तेच खरे मनोरंजन. |
| 551 |
शारीरिक सौदर्य कालांतराने नष्ट होते पण आत्मिक सौदर्य कधीच नष्ट होत नाही. |
| 552 |
ज्ञानेंद्रियांवर संपूर्ण ताबा हाच खरा विजय होय. |
| 553 |
जीवनात पुढे जायचे असेल तर आपल्या अनावश्यक गरजा वाढणार नाहीत याची काळजी घ्या. |
| 554 |
तुम्हाला हवे होते पण मिळाले नाही म्हणून निराश होऊ नका; कदाचित त्याने तूमचे चांगले होणार नसेल. |
| 555 |
केवळ योगायोग असे काहीही नाही. जीवनातील प्रत्येक घटनेला अर्थ असतो. |
| 556 |
सर्वात सुंदर आश्रयस्थान म्हणजे ईश्वर. |
| 557 |
रागावून तूमची शक्ती वाया घालवू नका. शहाणपणाने काम करा. |
| 558 |
सहित्य ही उपासना आहे, वासना नाही. ती वासना झाल्यास साहित्य अवनत होते. |
| 559 |
समाज म्हणजे लोकांचा जमाव नव्हे, एकी होय. |
| 560 |
कर्म म्हणजे प्रत्यक्ष सेवा; भक्ती म्हणजे सेवाभाव. |
| 561 |
बिनभिंतीची इथली शाळा, लाखो इथले गुरु । झाडे, वेली, पशुपाखरे यांची संगत धरु ॥ |
| 562 |
आपल्या आचरणाचा प्रभाव आपल्या भाषणापेक्षा अधिक होतो. |
| 563 |
आरोग्य हाच सर्वोतम लाभ, तृप्ती हेच खरे धन, विश्वसनीय मित्र हेच सर्व सर्वोत्कृष्ट नातेवाईक आणि निर्मिती हाच परमानंद आहे. |
| 564 |
जीवनाचे सोने होईल अशी खटपट करा. |
| 565 |
वैराने वैर वाढेल, परंतु प्रेमाने वैर कमी होईल म्हणून आपल्या शत्रुवरही प्रेम करायला शिका. |
| 566 |
पायदळी चुरगळलेली फ़ुले चुरगळणाऱ्या पायाला आपला सुगंध अर्पण करतात. खऱ्या क्षमेचेही कार्य हेच आहे. |
| 567 |
आवड असली की सवड आपोआप मिळते. |
| 568 |
जो स्वत: कुणाचातरी गुलाम असतो त्यालाच दुसऱ्यावर हुकुमत गाजवाविशी वाटते. |
| 569 |
स्तुतीने चांगली माणसे सुधारतात, तर वाईट माणसे बिघडतात. |
| 570 |
अंथरूण बघून पाय पसरावेत. |
| 571 |
आपली बाग सजवताना दुसऱ्यांची फुले विस्कटणार नाहीत याची काळजी घ्या. |
| 572 |
मदत करण्यासाठी पुढे केलेला एक हात हा प्राथेनेसाठी जोडलेल्या दोन हातांपेक्षा आधिक उपयुक्त असतो. |
| 573 |
चिंतेऐवढे शरीराचे शोषण दुसरे कोणीही करू शकत नाही. |
| 574 |
प्रेमाची मादकता मनुष्याला व्याकुळ बनवते तर प्रेमाची पवित्रता त्याला शांती देते. |
| 575 |
गुलाबाला काटे असतात असे म्हणून रडत बसण्यापेक्षा काट्यांना गुलाब असतो असे म्हणत हसणे उतम ! |
| 576 |
तासभराचे ध्यान हे वर्षभर केलेल्या पूजेअर्चेहून श्रेष्ठ आहे. |
| 577 |
उच्चरावरुन विद्वत्ता, आवाजावरुन नम्रता व वर्तनावरुन शील समजते. |
| 578 |
एकदा कर्तव्याच्या वाटेवरुन जायचं ठरवलं की भावनांना विसरायचंच असतं. |
| 579 |
अधर्म, अनीती, अनाचार यांच्या साहाय्याने मिळविलेला जय पराजयापेक्षाही आधिक लांच्छनास्पद आहे. |
| 580 |
शत्रुशी मित्रत्व राखणे ही प्रेमाची खरी कसोटी आहे. |
| 581 |
स्वार्थरहीत सेवा हीच खरी प्रार्थना. |
| 582 |
लबाडी ही तोकड्या चादरीसारखी असते. तोंडावर ओढुन घ्यावी तर लगेच खाली पाय उघडे पडतात. |
| 583 |
सुखापेक्षा दुःखामुळेच दोन ह्र्दये अधिक जवळ येतात: म्हणुनच समदुःख हे समआनंदापेक्षा अधिक बलशाली असते. |
| 584 |
सदगुणांसाठी दुसऱ्याकडे बघा व दुर्गूणांसाठी स्वतःवर नजर ठेवा. |
| 585 |
भित्री माणसे मरण्यापुर्वी अनेकदा मरतात पण शूर माणसे एकदाच जन्मतात आणि एकदाच मरतात. |
| 586 |
परमेश्वाराची कृपा होते पण, श्रध्दा आणि सबुरी हे दोन गुण असतील तेव्हाच. |
| 587 |
माणसाला त्याचे श्रेष्ठत्त्व जातीने नव्हे तर गुणांनी प्राप्त होते. |
| 588 |
स्वावलंबी शिक्षण हेच खऱ्या विद्यार्थ्याचे ब्रीद. |
| 589 |
चारीत्र्यवान मनुष्यच खरा सुशिक्षित. |
| 590 |
काम करणे हे जर अटळ आहे तर ते काम हसत हसत का करू नये? |
| 591 |
अभ्यासाचा कंटाळा म्हणजे भाग्याला टाळा. |
| 592 |
यशाचे मधुर चांदणे हवे असेल तर प्रयत्नांची चंद्रमा अखंड तेवत ठेवली पाहिजे. |
| 593 |
सत्याला शपथांच्या टेकूची गरज नसते. |
| 594 |
सुखापेक्षा दुःखामुळे होणारे ज्ञान श्रेष्ठ दर्जाचे असते. |
| 595 |
अशक्य हा शब्दच आपल्या शब्दकोशातून काढून टाका. |
| 596 |
झाडासारखे जगा… खूप उंच व्हा… पण जीवन देणाऱ्या मातीला विसरू नका. |
| 597 |
स्वर्गापेक्षाही चांगल्या पुस्तकाचे अधिक स्वागत करा. कारण चागंली पुस्तके जिथे असतील तिथे स्वर्ग निर्माण होईल. |
| 598 |
इच्छा दांडगी असली की मदत आपणहून तुमच्याकडे चालत येते. |
| 599 |
अज्ञानाची फळे नश्वर असतात. ती सकाळी जन्माला येतात आणि सायंकाळी नष्ट होतात. |
| 600 |
कोणी कितीही चिडवण्याचा प्रयत्न केला तरी मनावर संयम ठेवणे, शांत राहणे हेच खरे शौर्याचे लक्षण आहे. |
| 601 |
अपयशाची भीती ही सर्वात मोठी भीती होय. |
| 602 |
तलवार ही शौर्याची नव्हे; भीतीची निशाणी आहे. |
| 603 |
जूलूम सहन करणे म्हणजे सोशिकपणा नव्हे, परमार्थही नव्हे, ती केवळ लाचारी आहे. |
| 604 |
आज्ञेला सामर्थ्य यायला आधी सेवा करावी लागते. |
| 605 |
माणूस नेहमी प्रगतीशील असला तरच मोठा होण्यासाठी धडपडतो . अल्पसंतूष्ट माणूस निष्क्रीय बनतो. |
| 606 |
जीभ जिंकणारा जग जिंकतो. |
| 607 |
झाले गेले विसरुनि जावे… पुढे पुढे चालावे… जीवनगाणे गातच राहावे. |
| 608 |
गुलाब पाणी देणाऱ्या हातांना त्याचा सुगंध चिकटल्याशिवाय राहत नाही. |
| 609 |
जीवनाला अखेरची रेषा नसते. ते क्षितिजासारखे रुंदावणारे आहे. |
| 610 |
विचार कराण्यासाठी वेळ द्या. पण एकदा का कृती करण्याची वेळ आली की विचार करणे थाबंवा आणि स्वतःला कार्यात झोकून द्या. |
| 611 |
कर्मण्ये वाधिकारस्ते मां फलेषु कदाचनं ॥ |
| 612 |
ज्या घरात स्त्रीची पुजा होते, त्या घरात देवता रमतात. |
| 613 |
प्रेमाशिवाय सेवा व्यर्थ आहे. प्रेम नसताना जर कोणी सेवा केली असेल तर ती सेवा नसते, तो व्यापार असतो. |
| 614 |
शरीर पाण्यामुळे, मन सत्यामुळे आणि आत्मा ज्ञानामुळे पवित्र राहतो. |
| 615 |
शक्यतो कुणाचेही उपकार घेऊ नका आणि जर का घेतले तर त्या व्यक्तीलाही तशीच मदत करा. |
| 616 |
पाहिलेल्या पावसाळ्यापेक्षा अनुभवलेले पावसाळे अधिक महत्त्वाचे असतात. |
| 617 |
अंधारातच प्रकाशाची खरी किंमत कळते. |
| 618 |
देश तुमच्यासाठी काय करील हे विचारण्यापेक्षा देशासाठी तुम्ही काय कराल ते सांगा. |
| 619 |
अपराध्याला पुन्हाःपुन्हा क्षमा करणं हे अपराध करण्याइतकंच धोक्याचं आहे. |
| 620 |
समुद्राचा तळ शोधल्याशिवाय मोती मिळत नाहीत. |
| 621 |
फांदीला फुलांचं ओझं कधीच वाटत नाही. |
| 622 |
पराभवानेच माणसाला स्वतःची खरी ओळख पटते. |
| 623 |
दुसऱ्याला सावली देण्यासाठी झाडाला स्वतः उन्हात उभं राहावं लागतं. |
| 624 |
श्रध्देच्या जोरावर असाध्य गोष्टी साध्य करता येतात. |
| 625 |
महापुरात झाडे वाहून जातात पण लव्हाळे मात्र वाचते. |
| 626 |
क्रोधाच्या एका क्षणी संयम राखला तर पश्चातापाचे शंभर क्षण वाचतात. |
| 627 |
आळसाचा प्रवास इतका सावकाश असतो की दारिद्र्य त्यास ताबडतोब गाठते. |
| 628 |
पुस्तके म्हणजे मन निर्मळ करणारा अविश्रांत झरा आहे. |
| 629 |
जीवन हा हास्य आणि अश्रू यांचा सुरेख संगम आहे. |
| 630 |
अहंकारापेक्षा नम्रतेचे मोल महान आहे. |
| 631 |
जे तलवार चलवतील ते तलवारीनेच मरतील. |
| 632 |
मैत्रीच्या रोपट्याला नेहमी प्रेमरूपी पाण्याचे सिंचन आवश्यक असते. |
| 633 |
दुष्टांच्या संगतीत सदाचार लोप पावतो. |
| 634 |
विचार परीपक्व झाले की शब्दांचे रूप देऊन कागदावर उतरवता येतात. |
| 635 |
नाव ठेवणे सोपे आहे, परंतु नाव कमावणे खूप अवघड. |
| 636 |
राजाला फक्त राज्य मानते, तर बुध्दीवंताला संपूर्ण विश्व. |
| 637 |
निंदकाचे घर असावे शेजारी. |
| 638 |
कावळ्याच्या मरणाचे वाईट वाटत नाही; मात्र मोर मेला तर आपण हळहळतो. कारण सौंदर्य नष्ट होते. |
| 639 |
लोकांचे तुमच्याबद्दल काय मत आहे यापेक्षा तुमचे स्वतःबद्दल काय मत आहे हे महत्त्वाचे. |
| 640 |
बुध्दी आणि भावना यांचा योग्य संयम म्हणजेच विवेक. |
| 641 |
त्याग हा जीवनमंदिराचा कळस आहे. |
| 642 |
आपण पक्षाप्रमाणे आकाशात उडायला शिकलो,माशाप्रमाणे,समुद्रात पोहायला शिकलो पण जमिनीवर माणसासारखे वागायला शिकलो का? |
| 643 |
मानसिक स्वातंत्र्य हेच खरे स्वातंत्र्य आहे. ज्याचे मन स्वतंत्र नाही तो मोकळा असूनही गुलाम आहे. |
| 644 |
प्रत्यक्षानुभूती हेच खरे ज्ञान. |
| 645 |
कुणाचेही अंतःकरण न दुखवता बोलणे म्हणजे “खरे भाषण” ! |
| 646 |
खरे असेल तेच बोलावे, उदात्त असेल तेच लिहावे, उपयोगी तेच शिकावे आणि देशाचे हीत ज्यात असेल तेच करावे. |
| 647 |
जो आत्मप्रौढी करेल त्याची मानहानी होईल आणि जो नम्रतेने राहील त्याला प्रतिष्ठा प्राप्त होईल. |
| 648 |
खरी प्रीती ही कुसुमापेक्षाही कोमल व वज्रापेक्षाही कठोर असते. |
| 649 |
कुरूप मनापेक्षा कुरूप चेहरा चांगला. |
| 650 |
मनुष्याचे मोठेपण हे त्याच्या वयावर नव्हे, तर कर्तृत्त्वावर अवलंबून असते. |
| 651 |
कीर्ती ही सावलीप्रमाणे सदगुणांबरोबर वावरत असते. |
| 652 |
औदार्य म्हणजे तुमच्या क्षमतेपेक्षा अधिक देणं आणि आत्मसन्मान म्हणजे तुमच्या गरजेपेक्षा कमी घेणं. |
| 653 |
हात उगारण्यासाठी नसतात; उभारण्यासाठी असतात. |
| 654 |
तुमचे सौख्य तुमच्या विचारांवर अवलंबून असते. |
| 655 |
माणसाचे चरित्र्य आरशात दिसत नसते. |
| 656 |
वैयक्तिक तृष्णेला अंत नसतो. |
| 657 |
जेथे बुध्दीचे क्षेत्र संपते तेथे श्रध्देचे क्षेत्र सुरू होते. |
| 658 |
सन्मित्र ही जगातील सर्वश्रेष्ठ संपत्ती आहे. |
| 659 |
गप्प बसायला हवे तेव्हा बडबडणे आणि बोलायला हवे तेव्हा गप्प बसणे या दोन्ही गोष्टी म्हणजे मूर्खपणाच. |
| 660 |
ज्याच्या जवळ सुंदर विचार असतात तो कधीही एकटा नसतो. |
| 661 |
लोखंडाने सोन्याचे कितीही तुकडे केले तरी सोन्याची किंमत कमी होत नाही. |
| 662 |
दुःखाची चव घेण्यापेक्षा ते पचवण्यात अधिक गोडी आहे. |
| 663 |
सूड घेण्यापेक्षा क्षमा करणे अधिक चागंले. |
| 664 |
प्रत्येक काळ्या ढगाला रूपेरी किनार असते. |
| 665 |
नियम अगदी थोडा असावा पण तो प्राणापलिकडे जपावा. |
| 666 |
शरीराला श्रमाकडे, बुध्दीला मनाकडे आणि हृदयाला भावनेकडे वळविणे म्हणजे शिक्षण. |
| 667 |
सदगुणांवर हल्ला केला तरी त्याला इजा होत नाहीत. |
| 668 |
मानापमानाच्या पलिकडे जगणं शिका. |
| 669 |
माझे ते खरे म्हणण्यापेक्षा खरे तेच माझे म्हणा. |
| 670 |
जीवनातील काही पराभव हे विजयाहूनही अधिक श्रेष्ठ असतात. |
| 671 |
सर्वात मोठे पाप म्हणजे अन्यायाशी तडजोड. |
| 672 |
माणंसाकरिता धर्म आहे, धर्माकरिता माणसे नाहीत हे लक्षात घ्या. |
| 673 |
जीवन जगण्याची कला ही सर्व कलांमधे श्रेष्ठ आहे. |
| 674 |
माणसाने माणुसकी सोडली की त्याचे रूपांतर पशूत होते. |
| 675 |
कडू घोट प्रेमळ माणसाच्या हातून घेतला तर तो गोड लागतो. |
| 676 |
प्रसिध्द व्यक्ती होण्यासाठी आयुष्यातला क्षण न क्षण कोणत्यातरी एका क्षेत्रात सतत उगळावा लागतो. |
| 677 |
केल्याविण सांगो नये आपला पराक्रम ॥ |
| 678 |
विचार बदला; आयुष्य बदलेल. |
| 679 |
ज्याची मस्करी करणारं कुणी नसतं; त्याच्यावर प्रेम करणारंही कुणी नसतं. |
| 680 |
एकच नियम पाळा – कोणताही नियम तोडू नका. |
| 681 |
ज्याला काय लिहावं यापेक्षा काय लिहू नये हे कळतं तोच खरा लेखक ! |
| 682 |
मरण जवळ आलं म्हणून जगायचं कुणी थांबतं का ! |
| 683 |
बुडणाऱ्यांना किनाऱ्यावरुन सूचना देतात ते सामान्य आणि स्वत:चा जीव धोक्यात घालून त्यांना वाचवतात ते असामान्य ! |
| 684 |
मृत्यू म्हणजे दु:ख नसून तो जन्माहून श्रेष्ठ आहे. ज्या परमेश्वराने इतका सुंदर जन्म दिला तो या जन्माचा शेवट वाईट गोष्टीत कधीच करणार नाही. |
| 685 |
आत्महत्या म्हणजे सर्वात मोठे पाप ! |
| 686 |
ज्याला खरोखरच लक्ष्य गाठायचे आहे त्याने प्रत्येक गोष्टीकडे लक्ष द्यायला हवे. |
| 687 |
आपली बाजू न्याय्य असेल तर दुर्बलही समर्थांचा पराभव करु शकतात. |
| 688 |
आरामात जीवन जगायचे असेल तर ऐकून घ्या, पाहून घ्या. व्यर्थ बडबड करु नका. |
| 689 |
आपत्ती म्हणजे आपला सर्वात मोठा गुरु. |
| 690 |
अपमानाच्या पायऱ्यावरुनच ध्येयाचा डोंगर चढायचा असतो. |
| 691 |
आपले सत्यस्वरुप सिध्द करण्यास सोन्याला अग्नीत शिरुन दिव्य करावे लागते व हिऱ्याला घणाचे घाव सोसावे लागते. |
| 692 |
आचाराच्या उंचीवरच विचारांची भव्यता अवलंबून असते. |
| 693 |
आशा ही उत्साहाची जननी आहे. |
| 694 |
अपयश म्हणजे संकट नव्हे; आपल्याला योग्य मार्गावर आणणारे ते मार्गस्थ दगड आहेत. |
| 695 |
आईच्या डोळ्यातील रागाच्या पाठीमागे वात्सल्याचे सागर उचंबळत असतात. |
| 696 |
आळसात आरंभी सुख वाटते, पण त्याचा शेवट दु:खात होतो. |
| 697 |
आशा हीच जीवनाची सर्वात मोठी शक्ती असते ! |
| 698 |
अखंड यशाने आपल्या जीवनाची केवळ एकच बाजू कळते. दुसरी बाजू कळण्यासाठी अपयशाची जरुरी असते. |
| 699 |
अंधारच नसता तर चमकणाऱ्या ताऱ्यांना काही किंमतच उरली नसती. |
| 700 |
आपण ज्या ध्येयासाठी झगडा देत आहोत त्याबद्दल स्पष्ठ आकलन नेहमीच आवश्यक आहे. |
| 701 |
आपण चंदन असल्याची घोषणा चंदनाला कधीच करावी लागत नाही. त्याचा गंध वाऱ्याबरोबर आपोआप पसरत जातो. |
| 702 |
असत्य हे अपंग प्राण्याप्रमाणे असते, दुसऱ्याच्या आधाराशिवाय ते कधीच उभे राहू शकत नाही. |
| 703 |
असत्याचा विजय झाला तरी तो क्षणभंगूर असतो. |
| 704 |
इतिहास घोकण्यापेक्षा इतिहास निर्माण करणे महत्त्वाचे. |
| 705 |
उद्योगी माणूस कधीच निर्धन नसतो. |
| 706 |
कोणतीच वेळ शुभ किंवा अशुभ नसते. माणूस आपल्या पराक्रमाने एखाद्या वेळेला महत्त्व आणून देतो. |
| 707 |
कोणतीही विद्या, ज्ञान कधीच वाया जात नाही. |
| 708 |
कोणी कितीही चिडवण्याचा प्रयत्न केला तरी संयम राखणे हेच शौर्याचे लक्षण आहे. |
| 709 |
कोणत्याही गोष्टीची उणीव भासल्याखेरीज तिची खरी किंमत कळत नाही. |
| 710 |
कोमलता हा हृदयाचा धर्म आणि सबलता हा देहाचा धर्म. देहाला वज्रापेक्षाही अधिक मजबूत बनवा आणि हृदयाला फुलापेक्षाही अधिक कोमल बनवा. |
| 711 |
खरा आनंद हा दुसऱ्यांना देण्यात असतो; घेण्यात किंवा मागण्यात नसतो. |
| 712 |
खर्च करुन आवक शोधण्यापेक्षा आवक पाहून खर्च करावा. |
| 713 |
घडून गेलेल्या गोष्टींकडे ढुंकूनही न पाहता पुढे घडणाऱ्या गोष्टींकडे पाहत रहा. |
| 714 |
गवताच्या पात्यावरुन वाऱ्याची दिशा ओळखायला शिका. |
| 715 |
घोंगड्याने काम भागत असेल तर रेशमी वस्त्राचा हट्ट धरु नये. |
| 716 |
घटनांना विचारांचे स्वरुप देणे हे वाङमयाचे कार्य आहे. |
| 717 |
चारित्र्याचा विकास सुसंगतीत होतो आणि बुध्दीचा विकास एकांतात होतो. |
| 718 |
छोटे लोक नसते तर मोठ्या लोकांचे अस्तित्व शून्य असते. |
| 719 |
चारित्र्यात सूर्याची तेजस्विता अन अंत:करणात चंद्राची शीतलता हवी. |
| 720 |
जे अंत:करणातून येते तेच अंत:करणाला जाऊन भिडते. |
| 721 |
ज्यांना जास्त गोष्टींची हाव असते त्यांना प्रत्येक गोष्टीची कमतरता असते. |
| 722 |
जो स्वत: दु:खातून गेला नाही त्याला दुसऱ्याचे दु:ख कसे कळणार? |
| 723 |
ज्याची कृती सुंदर तो सुंदर ! |
| 724 |
जीवनाचा अर्थ विचारायचा असेल तर तो आकाशाला आणि समुद्राला विचारा. |
| 725 |
ज्योतीचं महत्त्व आणि पावित्र्य हे अंधारात चाचपडणाऱ्यांनाच कळंत. |
| 726 |
जीवनातला अंध:कार नाहीसा करणारी ज्योत म्हणजे हास्य ! |
| 727 |
जगातील बहुतेक सज्जनांच्या वाट्याला दु:ख का येतं ? कारण दुर्दैवाला जवळ करण्याइतकी शक्ती, क्षमता त्यांच्याजवळ असते म्हणून ! |
| 728 |
ज्याच्या गरजा कमी, त्याला सुख आणि स्वास्थ्य अधिक ! |
| 729 |
झऱ्याचे रुपांतर नदीत होते आणि नद्या समुद्राकडे वाहत जातात. वाईट सवयींचेही असेच होते. |
| 730 |
जो स्वत: उत्तम वागू शकतो, तोच उपदेश करु शकतो. |
| 731 |
ढीगभर आश्वासनांपेक्षा टीचभर मदत केव्हाही चांगली. |
| 732 |
तुम्ही आपल्या कर्माचा पडदा काचेसारखा स्वच्छ कराल तर त्यातून तुम्हाला परमेश्वर दिसेल. |
| 733 |
थोरांचे सदगुण घेणे हीच त्यांना वाहिलेली खरी श्रध्दांजली ! |
| 734 |
थोर काय अगर सामान्य काय ! प्रत्येकाला प्रत्येकाची गरज ही असतेच. |
| 735 |
दुर्बल व्यक्ती एखादे उच्च ध्येय समोर ठेवून समाजात वावरु लागते तेव्हा धाडस व साहस हे गुण तिच्यात आपोआप येतात. |
| 736 |
दु:ख विभागल्याने कमी होते आणि सुख विभागल्याने वाढते. |
| 737 |
दुसऱ्याचे ओझे उतरवण्यासाठी जेव्हा तुम्ही पुढे होता, तेव्हा तुमचे ओझे पूर्वीपेक्षा हलके होते हे लक्षात ठेवा. |
| 738 |
शिक्षणाला जीवनाचे उद्दीष्ट बनवण्यापेक्षा जगण्याचे साधन बनवा. |
| 739 |
दुसऱ्याला सावली देण्यासाठी झाडाला स्वत: उन्हात उभं राहावं लागतं. |
| 740 |
दिव्याची काच स्वच्छ असून भागत नाही, आत ज्योत ही हवीच. |
| 741 |
दुसऱ्याचा विचार करायला शिकला तोच खरा सुशिक्षित. |
| 742 |
ध्येयाचा ध्यास लागला; म्हणजे कामाचा त्रास वाटत नाही. |
| 743 |
नम्रता ही शिक्षणाची पहिली पायरी आहे. |
| 744 |
नशीब रुसलं तर किती रुसेल आणि हसलं तर किती हसेल याचा नेम नाही. |
| 745 |
नियमितपणा हा दुसऱ्याच्या वेळेला किंमत देण्यातून जन्माला येतो. |
| 746 |
प्रत्येक यशस्वी पुरुषामागे एक स्त्री असते. |
| 747 |
पुराचा लोट अडविण्यात अर्थ नसतो, तो आपोआप जिरू द्यावा लागतो. |
| 748 |
कलेची पारंबी माणसाला बळ देते. |
| 749 |
फुलांच्या पाकळ्या तोडणाऱ्याला फुलांचे सौंदर्य कधीच आस्वादता येत नाही. |
| 750 |
बुद्धीमत्तेपेक्षा चारित्र्य श्रेष्ठ आहे. |
| 751 |
काही बदलायचं असेल तर सर्वात आधी स्वत:ला बदला. |
| 752 |
मोती बनून शिंपल्यात राहण्यापेक्षा दवबिंदू होऊन चातकाची तहान भागविणे जास्त श्रेष्ठ. |
| 753 |
मुलांच्यात बदल हाच शिक्षकाचा आनंदाचा ठेवा ! |
| 754 |
माणसानं राजहंसासारखं असावं. आपल्याला जे पटेल तेच घ्यावं, नाही ते सोडून द्यावं. |
| 755 |
माणसाचं छोट दु:ख जगाच्या मोठ्या दु:खात मिसळून गेलं की त्याला सुखाची चव येते. |
| 756 |
माणसाचे मोठेपण त्याने किती माणसे मोठी केली, यावरुन मोजता येते. |
| 757 |
मोत्याच्या हारापेक्षा घामाच्या धारांनी मनुष्य अधिक शोभून दिसतो. |
| 758 |
नाही म्हणायचे असते तेव्हा नाही म्हणण्याची हिमंत ठेवा. |
| 759 |
मोठ्या लोकांचा मत्सर करु नका; कारण त्यामुळे तुमचा क्षुद्रपणा प्रकट होतो. |
| 760 |
यश हे प्रयत्नांना चिकटलेले असते. |
| 761 |
रडण्याने भविष्य बदलत नसते. |
| 762 |
लहानांना मोठं करण्यासाठी मोठ्यांना लहान व्हावं लागतं. |
| 763 |
विचार कुठुनही घ्यावेत पण घेताना ते पारखून घ्यावेत. |
| 764 |
वेदनेतूनच महाकाव्य निर्माण होते. |
| 765 |
विचार न करता शिकणे हे निरुपयोगी असते तर न शिकता विचार करणे हे धोकादायक असते. |
| 766 |
शिक्षेपेक्षा क्षमेनेच कार्यभाग साधता येतो. |
| 767 |
शुन्यातून विश्व निर्माण करण्याची जिद्द ज्याच्या अंगी असते, तोच खरा कर्तृत्ववान होय. |
| 768 |
संघर्षाशिवाय कधीच, काहीच नवे निर्माण झाले नाही. |
| 769 |
संसारातल्या तारा मोठ्या नाजूक असतात. तालाची एक मात्रा चुकली तरी त्या नाराज होतात, सूर बेसूर होतात. म्हणूनच संसाराचं गाणं गाताना फार जपावं लागतं – स्वत:लाही आणि इतरांनाही ! |
| 770 |
जन्मभर संपत्तीच्या मागे लागलेला माणूस संसारातलं सुख, शांती हरवून बसतो. |
| 771 |
सोप्यातले सोपे कामही अविचाराने केल्यास अधिक अवघड बनते. |
| 772 |
समुद्रातील तुफानापेक्षा मनातील वादळे अधिक भयानक असतात. ती निर्माण होऊ देऊ नका. |
| 773 |
प्रेम म्हणजे दुसरं तिसरं काही नसून आपलं प्रत्येक कर्तव्य प्रामाणिकपणे पूर्ण करणे होय. |
| 774 |
स्वत:च स्वत:चे न्यायाधीश बनू नका. |
| 775 |
संसारात एकमेकांच्या सुखापेक्षा दु:ख वाटून घेण्यात फार मोठा आनंद असतो. |
| 776 |
संस्कृती म्हणजे आपल्या मनावर ताबा व दुसऱ्याच्या दु:खाची जाणीव ! |
| 777 |
हृदयाची झेप बुद्धीच्या पलिकडची असते. |
| 778 |
हातावरील रेषेत दडलेले भविष्य बघू नका; त्याच हाताने कष्ठ करा व स्वत:चे भविष्य घडवा. |
| 779 |
हसण्याचं मोल काय आहे हे रडल्यावरच कळतं. |
| 780 |
आज्ञा करण्यापूर्वी आज्ञा पाळायला शिका. |
| 781 |
श्रद्धेच्या जोरावर असाध्य गोष्टीही साध्य करता येतात |
| 782 |
क्षमा हीच एकमेव गोष्ट या जगात आहे; जी पापाचं रुपांतर पुण्यामध्ये करु शकेल. |
| 783 |
ज्ञानाचे अंतिम लक्ष्य सुंदर चात्रित्र्य निर्माण करणे हेच असले पाहिजे. |
| 784 |
आळसाला तुम्ही आजचा दिवस बहाल केलात की तुमचा उद्याचा दिवस त्याने चोरलाच म्हणून समजा. |
| 785 |
प्रवासावरुन केव्हा परतावे हे ज्याला कळते तोच उत्तम प्रवासी. |
| 786 |
जीवन सुंदर व यशस्वी होण्यासाठी तीन गुणांची जरुरी असते. पहिला गुण म्हणजे मनात सर्वांविषयी प्रेम पाहिजे. दुसरा गुण म्हणजे ज्ञान पाहिजे आणि तिसरा गुण म्हणजे काम करण्यासाठी शक्ती पाहिजे. |
| 787 |
दुसऱ्यांचे अश्रू थांबवावे, त्यांना हसवावे या आनंदासारखा दुसरा आनंद नाही. |
| 788 |
काळ हे दु:खावरील सर्वात मोठे औषध आहे. अश्रुंनी भरलेले डोळेही काळ पुसून टाकतो. |
| 789 |
जो वेळ वाया घालवतो त्याच्याजवळ गमवायलाही काही उरत नाही. |
| 790 |
असामान्य माणसाची तीन लक्षणे असतात. तो चुकीचे काम करत नसल्याने त्याला चिंता नसते, त्याच्याकडे ठाम विचार असल्याने त्याच्या मनात गोंधळ नसतो आणि तो शूर असल्याने त्याला कशाचीही पर्वा, भीती नसते. |
| 791 |
वेळप्रसंगी हळवेपणा बाजुला ठेवून वास्तवाला सामोरे जाण्याची तयारी ठेवा. |
| 792 |
स्वत:चे ध्येय हेच स्वत:चे जीवनकार्य समजा. प्रत्येक क्षणी त्या ध्येयाचे चिंतन करा. |
| 793 |
त्याचेच स्वप्न पहा आणि त्याचाच आधारही घ्या. |
| 794 |
‘स्व’ चा शोध घेण्यास ‘स्व’ बद्दलचे सत्य मत लागते. |
| 795 |
तुमची प्रतिष्ठा जेवढी मोठी तेवढीच तुमची बदनामी जास्त. |
| 796 |
पापी माणसाला पाप कधीही शांतपणे झोपू देत नाही. |
| 797 |
सुधारणा ही बाहेरुन लादता येत नाही, तिचा उगम आतूनच पाहिजे. भीती घालून कुणालाही सदगुणी बनवता येत नाही. |
| 798 |
अविजय हाच आयुष्यातला सर्वात मोठा विजय असतो. |
| 799 |
गैरसमज कधीही मनात ठेवू नये. त्याचे निराकरण करावे. |
| 800 |
ज्याच्याजवळ पैशाशिवाय दुसरे काहीच नाही तो सर्वात गरीब! |
| 801 |
जेव्हा मनुष्याकडील धन नष्ट होते, तेव्हा वास्तविक त्याचे काहीच नष्ट होत नाही. जेव्हा मनुष्याचे आरोग्य बिघडते, तेव्हा त्याचे काहीतरी नष्ट होते. परंतु, जेव्हा मनुष्याचे चारित्र्य बदनाम होते तेव्हा त्याचे सर्वस्व नष्ट होते. |
| 802 |
एखाद्या गोष्टीचा आरंभ केव्हा करावा हे समजायला हवे आणि शेवट केव्हा करावा हेही समजायला हवे. |
| 803 |
कधीकधी अपमान सहन केल्याने कमीपणा येत नाही; उलट आपले सामर्थ्य वाढते. |
| 804 |
परिश्रमाशिवाय प्रारब्ध पांगळे असते. |
| 805 |
देशातील प्रत्येक व्यक्तीला जोपर्यंत स्वत:च्या कर्तव्याची जाणीव होत नाही किंवा ती जाणीव होऊनही |
| 806 |
त्यानुसार वागावेसे वाटत नाही, तोपर्यंत त्या देशाचा उध्दार होणे कठीण असते. |
| 807 |
तारुण्यातील बेछूट वर्तन हे वृध्दापकाळाच्या नावावर काढलेले कर्ज असते. वृध्दापकाळात ते सव्याज फेडावे लागते. |
| 808 |
जे अवास्तव अपेक्षा करीत नाहीत ते खरे भाग्यवान ! कारण त्यांच्यावर निराश होण्याची पाळीच येत नाही. |
| 809 |
शहाणा मनुष्य स्वत:च्या उत्पन्नाप्रमाणेच स्वत:चे जीवन जगतो. |
| 810 |
प्रत्येक माणसाचा सर्वात मोठा शत्रू तो स्वत:च असतो. |
| 811 |
विश्वास म्हणजे मनुष्याला जीवंत ठेवणारी शक्ती होय. |
| 812 |
चंद्र व चंदनापेक्षाही सज्जनांचा सहवास अधिक शितल असतो. |
| 813 |
जर तुम्ही परमेश्वराचे प्रिय होऊ इच्छित असाल, तर त्याच्याकडे काही मागू नका. |
| 814 |
त्याने जे दिले आहे त्याबद्दल त्याचे आभार माना. |
| 815 |
विचार हेतूकडे नेतो, हेतू कृतीकडे नेतो, कृतीमुळेच सवय लागते, सवयीमुळे स्वभाव बनतो. |
| 816 |
मृत्यूला सांगाव, ये ! कुठल्याही रुपाने ये. पण जगण्यासारखं काहीतरी जोपर्यंत माझ्याकडे आहे तोपर्यंत तुला या दाराबाहेर थांबावं लागेल. |
| 817 |
जगातील प्रत्येक घर हे शाळा आहे, आणि माता पिता हे शिक्षक ! |
| 818 |
स्त्री ही क्षणाची पत्नी आणि अनंतकाळाची माता असते. |
| 819 |
ज्यांना नमस्कार करायला जागा नाही अशी माणसं अभागी आणि जागा असूनही. |
| 820 |
ज्यांना नमस्कार करता येत नाही ती निव्वळ कपाळकरंटी. |
| 821 |
सर्वात चांगले पाहूणे तेच की जे कधीच पाहूणचार घेत नाहीत. येतो म्हणतात पण येत नाहीत. |
| 822 |
नदीचे पाणी आटल्यावर पाय न भिजवता नदी पार करु शकू असं म्हणून मुर्खासारखं थांबण्यापेक्षा नदीच्या पात्रात उडी घेऊन, प्रवाह कापून नदी पार करणे शहाणपणाचे असते. |
| 823 |
धर्माच्या नावाने मुक्या प्राण्यांचा बळी देऊ नका. मुक्या प्राण्यांच्या जीवाशी खेळणे हा अधर्म आहे. |
| 824 |
हुंडा घेऊन लग्न करणे म्हणजे स्वत:ची विक्री केल्यासारखे आहे. |
| 825 |
या जगात एकच जात आहे- माणूस ! आणि धर्मही एकच- माणूसकी! |
| 826 |
परिस्थितीच्या अधीन होऊ नका, परिस्थितीवर मात करा. |
| 827 |
कला म्हणजे सत्य, शिव आणि सुंदर यांचे संमेलन. |
| 828 |
नवीन गोष्ट शिकण्याची ज्याची उमेद गेली तो म्हातारा. |
| 829 |
खरा तो एकचि धर्म । जगाला प्रेम अर्पावे ॥ |
| 830 |
ध्येयवादाला स्वत:च्या ह्रदयातील उतावळेपणाचे भय असते. म्हणूनच, कोणत्याही कामात उतावळेपणा करु नका; संयम पाळा. |
| 831 |
ज्ञानाशिवाय भक्ती आंधळी आहे. भक्तीशिवाय कर्म आंधळे आहे. आणि ज्ञान, भक्ती व कर्म याशिवाय जीवन आंधळे आहे. |
| 832 |
आपले अंत:करण जोपर्यंत शुध्द आहे तोपर्यंत कशाचीही भीती बाळगण्याची जरुरी नाही. |
| 833 |
पुस्तकांच्या सहवासात शांत आयुष्य वेचण्यासारखा दुसरा आनंद नाही. |
| 834 |
ऊस डोंगा परी रस नोहे डोंगा । काय भुललासी वरलिया रंगा ॥ |
| 835 |
स्पर्श न करता विद्यार्थ्याला शिक्षा करता येते तोच खरा शिक्षक ! |
| 836 |
जीवन हे यश आणि अपयशाचे परिणाम आहे. |
| 837 |
समाजाचा विकास केवळ सत्तेने होत नाही तो आदर्श शिक्षाकांमुळे होतो. |
| 838 |
ज्याला या ह्रदयीचे त्या ह्रदयी देता येते तोच खरा शिक्षक. |
| 839 |
महापुरुषांची चरित्रे आणि आत्मचरित्रे ज्यांच्याशी बोलतात त्यांना स्वतंत्र चरित्र प्राप्त होते. |
| 840 |
माणसे जन्मतात आणि मरतात, पण विचार जन्मतात आणि कधीच मरत नाही. |
| 841 |
गंजण्यापेक्षा झिजणे केव्हाही चांगले ! |
| 842 |
यशाजवळ पोहोचण्यासाठी कधीही शॉर्टकट नसतो. |
| 843 |
आयुष्यात नशीबाचा भाग फक्त एक टक्का आणि परिश्रमाचा भाग नव्याण्णव टक्के असतो. |
| 844 |
आपण वाऱ्याची दिशा बदलू शकत नाही. परंतू. आपला पतंग मात्र निश्चितच नियंत्रित करु शकतो. |
| 845 |
मी करतो या भावनेचे नाव प्रपंच, तर परमेश्वर माझ्याकडून करवून घेतो या भावनेचे नाव परमार्थ ! |
| 846 |
विश्वासाशिवाय भक्ती होत नाही, भक्ती शिवाय भगवान प्रसन्न होत नाही व भगवंताच्या कृपेशिवाय जीवनात शांती निर्माण होत नाही. |
| 847 |
मोती बनून शिंपल्यात राहण्यापेक्षा दवबिंदू होऊन चातकाची तहान भागविणे जास्त श्रेष्ठ. |
| 848 |
आयुष्यात तुम्ही किती अनादी आहात ते महत्त्वाचं नाही तर तुमच्यामुळे किती जण आनंदी आहेत याला महत्त्व आहे. |
| 849 |
शब्दांमुळे माणसे जुळतात आणि तुटतातही म्हणून शब्दांची किमत समजून घ्या. आहात तोपर्यंत चार प्रेमाचे शब्द वापरा तेच कामी येतील. |
| 850 |
तरुण स्त्रीला नुसती नवऱ्याची बायको होऊन चालत नाही तर कधी त्याची प्रेयसी, कधी बहिण फार तर काय कधीकधी आईही व्हावे लागते. कारण स्त्री शक्ती रुपीणी आहे. |
| 851 |
जर आपण आपल्या कामाला आनंदाने स्वीकारले नाही तर काम कधीतरी आपल्याला चांगलाच आनंद देईल. |
| 852 |
जीभ हि दोन माणसात बसवते अन दोन माणसातून उठवते म्हणून शब्दांचा वापर व्यवस्थित करावा. |
| 853 |
जो दुसऱ्यावर विसंबला त्याचा कार्यभाग बुडाला. |
| 854 |
क्रियेवीण वाचाळता व्यर्थ आहे. |
| 855 |
उद्यासाठीची सर्वात चांगली तयारी म्हणजे वर्तमानातील तुमचे सर्वोत्तम प्रयत्न होय. |
| 856 |
आपण किती जगलो यापेक्षा आपण कसे जगलो याचा विचार करा. दुर्बल माणूस कायम भीती बाळगतो तर शूर कायम ताठ मानेने जगतो. |
| 857 |
भूतकाळात भटकत राहणे किंवा भविष्याबद्दल चिंता करणे यापेक्षा आजचा आलेला अनमोल क्षण सर्वोत्तम काम करून व्यतीत करा; मग यश तुमचेच. |
| 858 |
अगदी सरळमार्गी असणे हेही एक प्रकारचे पापच आहे. हे पाप कालांतराने मनुष्याच्या दुर्बलतेचे कारण बनते. |
| 859 |
ज्या माणसाकडे चांगल्या विचारांचा भक्कम पाया नाही, त्याची आयुष्याची इमारत उभीच राहू शकत नाही. |
| 860 |
सुखी जीवनाची गुरुकिल्ली म्हणजे: पाप होईल इतके कमाउ नये, आजारी पडू इतके खाऊ नये, कर्ज होईल इतके खर्चू नये, आणि भांडण होईल इतके बोलू नये. |
| 861 |
व्यक्तिमत्त्व सुंदर नसेल तर दिसण्याला काहीच अर्थ नाही. कारण सुंदर दिसण्यात आणि सुंदर असण्यात खूप फरक असतो. |
| 862 |
व्यर्थ गोष्टीची कारणे शोधू नका, आहे तो परिणाम स्वीकारा. अश्रू येणे हे माणसाला हृदय असल्याचे द्योतक आहे. |
| 863 |
खूप कमी लोक आपल्या आयुष्यात सुख आणि आशीर्वाद घेऊन येतात,पण खूप जास्त लोक आपल्याला कटू अनुभव आणि शिकवण देण्यासाठी येतात. |
| 864 |
सर्वात मोठा गुरुमंत्र म्हणजे, आपले गुपित कुणालाही सांगू नका ते तुम्हाला हानिकारक आहे. |
| 865 |
ज्या व्यक्तीने कुठलीही चूक केली नाही त्या व्यक्तीने काहीही नवीन करण्याचा प्रयत्नच केला नाही. |
| 866 |
आनंदी राहायच असेल तर अपेक्षा स्वतः कडून ठेवा, समोरच्यांकडून नव्हे. |
| 867 |
केस वाढवून देवानंद होण्यापेक्षा ज्ञान वाढवून विवेकानंद व्हा. |
| 868 |
दिवसात तुम्हाला एकही समस्या आली नसेल तर तुम्ही चुकीच्या रस्त्यावरून जात आहात, असे समजावे. |
| 869 |
दुःख विभागल्याने कमी होत आणि सुख विभागल्याने वाढते. |
| 870 |
अज्ञानी असणं तेवढं शर्मेच नाही जेवढं काहीही शिकण्याची इच्छा न ठेवणं. |
| 871 |
कुठल्याही क्षेत्रात यशस्वी व्हायचे असेल, तर अपयश पचविण्यास शिका. |
| 872 |
मित्र परिवारासारखे असावेत म्हणजे आयुष्याचे सोन होत. |
| 873 |
तुमचं आनंदी राहणंच तुमच्या शत्रुकरिता सर्वात मोठी शिक्षा आहे. |
| 874 |
प्रत्येक पतंगीला माहिती असत कि शेवटी कचऱ्यात जायचंय, पण त्याच्याअगोदर आकाश गाठायचंय. जीवन सुद्धा हेच मागत असत. |
| 875 |
विजेते वेगळ्या गोष्टी करत नाहीत. ते प्रत्येक गोष्ट वेगळेपणाने करतात. |
| 876 |
विद्वत्त्ता सगळ्यांत असत, त्यानुसार जगण्याच धेर्य मात्र सगळ्यात नसत. |
| 877 |
कष्टामुळे भविष्यकाळ चांगला होतो आणि आळसामुळे वर्तमानकाळ. |
| 878 |
न हरता, न थकता, न थांबता प्रयत्न कारण्यासमोर कधी कधी नशीब सुद्धा हरतं. |
| 879 |
रोज काहीतरी उपयुक्त वाचून आत्मसात करायला शिका. |
| 880 |
मनगटातली ताकद सपंली की माणूस हातामध्ये भविष्य शोधतो. |
| 881 |
सर्वच प्रश्न सोडवून सुटत नसतात , काही प्रश्न सोडून दिले की सुटतात. |
| 882 |
काम केल्याने माणूस मरत नाही, तो आळसानेच मरतो. |
| 883 |
आपले नेमके ध्येय निश्चित करा आणि मगच प्रयत्नाला लागा. |
| 884 |
जे आपण विचार करतो, तेच आपण बनत जातो. |
| 885 |
विचार करूनही फायदा होत नसेल, तर खरंच विचार करायला हवा. |
| 886 |
असं काम करा की नाव होऊन जाईल नाही तर असं नाव करा की लगेच काम होवून जाईल. |
| 887 |
तुम्ही ठरवलेल्या ध्येयावर जर लोक हसत नसतील तर तुमची ध्येय खूपच लहान आहेत हे लक्षात घ्या जोवर तुम्ही धावण्याच धाडस करणार नाहीत, तोवर स्पर्धेमध्ये जिंकणे तुमच्यासाठी नेहमीच अशक्य राहील. |
| 888 |
आपल्याकडे काय आहे किंवा आपण कोण आहोत यावर सुख कधीच अवलंबून नसत. आपल्या मनात कोणते विचार चालू आहेत यावर सुख अवलंबून असत . चालून पाय थकायला नको म्हणून डोकं चालवतो तो खरा माणूस. |
| 889 |
माणुस घरे बदलतो , माणुस मित्र बदलतो , माणुस कपडे बदलतो , तरी तो दु :खी असतो कारण तो आपला स्वभाव बदलत नाही. |
| 890 |
केवळ ज्ञान असून उपयोग नाही, ते कसं आणि केव्हा वापरायचं याचंही ज्ञान हवं.चिंता ही कुठल्याच दुःखावरचा उपाय होऊ शकत नाही. |
| 891 |
यश न मिळणे याचा अर्थ अपयशी होणे असा नाही. |
| 892 |
विचारवंत होण्यापेक्षा आचारवंत व्हा. |
| 893 |
वेळेवर घेतलेल्या चांगल्या व सकारात्मक निर्णयाचा कधीच पश्चाताप होत नाही. |
| 894 |
आवड आणि आत्मविश्वास असेल तर कोणतीही गोष्ट अवघड नाही. |
| 895 |
सुखी आणि आनंदी रहायचं असेल तर समाजात राहण्याचा प्रयत्न करा. एकटे रहाल तर दुखः पदरी पडेल. |
| 896 |
पुत्र व्हावा ऐसा गुंडा त्याचा तिन्ही लोकी झेंडा , पुत्री व्हावी ऐसी भागीरथी तिन्ही कुळ उद्धरती. |
| 897 |
स्वामी तिन्ही जगाचा आईविना भिकारी. |
| 898 |
अपयश हि यशाची पहिली पायरी आहे. |
| 899 |
जग प्रेमाने जिंकता येतं, शत्रुत्वाने नाही. शरीराला आकार देणारा कुंभार म्हणजे व्यायाम. फक्त स्वत:साठी जगलास तर मेलास आणि स्वत:साठी जगून दुसऱ्यांसाठी जगलास तर जगलास ! |
| 900 |
भुतकाळ आपल्याला आठवणींचा आनंद देतो; भविष्यकाळ आपल्याला स्वप्नांचा आनंद देतो पण आयुष्याचा आनंद फक्त वर्तमानकाळच देतो. |
| 901 |
आपण नेहमी आपल्या कमी असलेल्या माणसाकडे बघितले की आपल्याला कळते की आपण किती सुखी आहोत. |
| 902 |
दुसऱ्याच्या तोंडाला काळे फासताना प्रथम स्वतःच्या हाताला काळे लागते हे पाहा. |
| 903 |
कावळ्याने कधी कोकीळेशी बरोबरी करू नये कारण कोकीळा कुहू कुहूच गाणार आणि कावळा काव काव करून अपशकूनच करणार. |
| 904 |
नागाच्या दातात विष असते, माशीच्या सोंडेत विष असते पण माणूस हा इतका भयानक प्राणी आहे की, त्याच्या सर्वांगातच विष भिनलेले असते. |
| 905 |
माणसाला जीवनात पुस्तकी ज्ञानापेक्षा व्यावहारीक ज्ञानच जगायचे कसे ते शिकविते. |
| 906 |
माणूस जन्मल्यापासून मरेपर्यंत विद्यार्थी असतो. |
| 907 |
शाळा कॉलेजात प्रथम श्रेणीने पास झालेला माणूस जेव्हा जबाबदार व्यक्ती म्हणून व्यावहारिक जगात उतरतो तेव्हाच त्याने घेतलेल्या शिक्षणाचा खरा कस लागतो. |
| 908 |
भोपळ्याचा वेल मोडक्या काठ्यांच्या सहाय्यानेच वर चढतो पण वरती गेल्यावर सुद्धा काठ्यांना विसरत नाही. तसेच शिकून कितीही मोठा झाला तरी माणसाने त्याच्यासाठी ज्या ज्या हातांचे सहाय्य झाले आहे त्यांना अंतर देऊ नये. |
| 909 |
सरोवरात अनेक बदके पोहताना दिसतात. पण हंस मात्र एकच असतो. |
| 910 |
कळसाने पायाच्या दगडाला विसरू नये आणि दगडाने वरती कळसापर्यंत पोहचण्याची अपेक्षा करू नये. |
| 911 |
सत्तालालसेपायी माणूस आपल्या स्वतःला अनेक शत्रू निर्माण करतो. |
| 912 |
दुसऱ्याच्या अनुभवाने शहाणे होणे हे पण शहाणपणाचे असते. |
| 913 |
जगात चिरंजीव कोणीच नाही, शिवाय सप्तचिरंजीव मारुती, अश्वत्थामा, बिभिषण, परशुराम, कृपाचार्य, कार्तिकेय. |
| 914 |
आपण उच्चकुळीचा आणि दुसरा नीच कुळीचा अशा दृष्टीने राहू व वागू नये. |
| 915 |
घेतलेल्या विद्येचा योग्य वापर करा. मग तुमची ती विद्या विधायक असो अथवा विघातक. |
| 916 |
ज्ञानाने माणसाची विद्वत्ता वाढते पण सदाचार वाढतोच असे नाही. १६८. सुविद्य माणसाच्या मनात नेहमी सुविचारच असतात. |
| 917 |
मुलांनो सुविचार आचरणात आणा, केवळ वाचनासाठी पुस्तक संग्रह करू नका. |
| 918 |
अविरत परिश्रम करून मिळणाऱ्या यशाचा अमृत कुंभ हातात घेण्यापूर्वी हलाहल पचवावे लागते. |
| 919 |
लहानपण देगा देवा मुंगी साखरेचा रवा. |
| 920 |
आपल्या छोट्या घरातसुद्धा सुखामृत भरलेले असताना बाहेरील सुखाच्या मृगजळामागे जो धावतो तो एक मूर्ख होय. |
| 921 |
जो दुसऱ्यावरी विश्वासला त्याचा कार्यभाग बुडाला. |
| 922 |
सोन्याची सुरी मिळाली म्हणून कोणी गळा कापून घेत नाही. |
| 923 |
केल्याने होत आहे रे आधी केलेची पाहिजे. |
| 924 |
पुरुषाच्या हातावरच्या रेषा पहावयाच्या नसतात तर हातावरचे घठे बघावयाचे असतात. |
| 925 |
तोंडातून गेलेला शब्द दहा गाड्या पाठविल्या तरी परत येत नाही. |
| 926 |
तलवारीचा वार भरून निघतो. शब्दांचा घाव मात्र सतत मरण देत असतो. |
| 927 |
शरणागताला अभय द्या, वाटेवरच्या वाटसरूला पाणी द्या आणि घरी आलेल्या अतिथीला सुग्रास भोजन द्या हाच खरा गृहस्थधर्म. |
| 928 |
भवसागर तरून न्यायला गुरुवं लागतोच तेव्हा आपला गुरु कराल तो पारखूनच करा. |
| 929 |
प्रत्येकाला जीवनात तीन ऋण फेडायचे असतात. मातृऋण, पितृऋण आणि देशाचे ऋण. |
| 930 |
समाजात मिळून मिसळून रहा कारण ज्या समाजात तुम्ही रहाता त्याचेसुद्धा तुम्ही काही देणे आहात. |
| 931 |
मनी नाही भाव नी देवा मला पाव. |
| 932 |
जीवन जगाल तर पारिजातकाच्या फुलासारखे जगायचा प्रयत्न करा, साधे पण कोमल सौंदर्य तरीपण सुगंधी. |
| 933 |
जगी सर्व सुखी असा कोण आहे, विचारे मना तुची शोधून पाहे. |
| 934 |
आपल्या संस्कृती मूल्यांचे जतन करा. तिची कबर खोदू नका. |
| 935 |
मातीशी इमानी रहा कारण शेवटी एक दिवस आपण पण त्याच मातीत जाणार आहोत. |
| 936 |
बाह्य रंगापेक्षा अंतरंग मोकळे ठेवा. |
| 937 |
मनात ठेवून कुढत रहाण्यापेक्षा चार शब्द स्पष्टपणे बोलून मन साफ ठेवा. |
| 938 |
झेप असावी गरुडाची, नजर असावी ससाण्याची, जिद्द असावी फिनीक्स पक्ष्याची राखेतून निर्माण होण्याची. |
| 939 |
वृक्षाचे संगोपन म्हणजे देशाचे व निसर्गाचे रक्षण करणे. |
| 940 |
मोकळा वेळ लष्कराच्या भाकऱ्या भाजण्यापेक्षा विघायक कामात खर्च करा. |
| 941 |
पाणी हे जीवन आहे ते जपून वापरा. |
| 942 |
लहान मुले मातीच्या गोळ्यासारखी असतात, त्यांना योग्य वळण आकार देणे तुमचे काम आहे. |
| 943 |
आजचे बालक उद्याचे नागरीक आहे. त्यादृष्टीने त्याला योग्य शिक्षण द्या. |
| 944 |
मुलांना मारून शिस्त लावण्यापेक्षा त्याच्या कलाने व प्रेमाने घ्या. |
| 945 |
खरे आणि खोटे यात फक्त चार बोटांचे अंतर असते. |
| 946 |
सद्गुण, सदाचार, सत्कार्य आणि सेवाभाव ही माणसाच्या जीवनाची चतुःसुत्री आहे. |
| 947 |
कुठलाही मनुष्य जात्या वाईट नसतो वाईट असते त्याची वृत्ती. |
| 948 |
जीवनात विचाराने वागल्यास पश्चातापाच्या आगीत जळावे लागत नाही. |
| 949 |
मोठ्या झाडाखाली लहान झाडे वाढत नाहीत. |
| 950 |
दाता कर्णासारखा असावा, भ्राता श्रीकृष्णासारखा असावा. |
| 951 |
कुठल्याही गोष्टीचा परामर्श हा बघावाच लागतो. |
| 952 |
फुटलेले मणी आणि तुटलेले मन सांधता येत नाही. |
| 953 |
वादळे झाली तरी सागर कधी आटत नाही. |
| 954 |
झटपट परिचय अंगाशी येण्याचा संभव जास्त. |
| 955 |
काम करायचे नसेल तर मोठ्या अटी घातल्या जातात. |
| 956 |
गवतापेक्षा कापूस हलका, कापसापेक्षाही याचक हलका पण वारा त्याला उडवून नेत नाही कारण वायाला भिती वाटते की याचक आपल्याकडे काही दान मागेल का? |
| 957 |
वेष असावा बावळा परी अंतरी असाव्या नाना कळा. |
| 958 |
भुंकणाऱ्या कुत्र्याला जर पोळीचा तुकडा टाकला तर तो गप्प बसतो तसेच स्वतःच्या स्वार्थासाठी विरोध करणाऱ्याला काही देऊन आपले काम साधावे. |
| 959 |
ज्या ठिकाणी ज्ञानी माणूस नसतो त्या ठिकाणी कमी शिकलेला माणूस ज्ञानी असतो. |
| 960 |
काव्याचा आनंद हा अमृताप्रमाणे असतो. |
| 961 |
पावसाला सुरुवात झाली की कोकीळा गात नाहीत तर बेडूक डराव डराव करतात. त्याचप्रमाणे ज्ञानी माणसांनी अज्ञानी माणसांसमोर गप्प रहाणे हे श्रेयस्कर असते. |
| 962 |
असंतोष हेच वैभवाचे प्रतिक आहे. |
| 963 |
कर्म हे च मनुष्याच्या बरोबर जात असते तेव्हा त्यानी ठरविले पाहिजे आपण चांगले कर्म करावे की कुकर्म करावे. |
| 964 |
ईश्वर हा एकच असून देव ही त्याची अनेक रूपे आहेत. |
| 965 |
प्रेमाचा ओलावा दुःखी हृदयाच्या माणसाला धन संपत्तीपेक्षा जास्त असतो. |
| 966 |
शत्रूबरोबर मैत्री राखणे ही प्रेमाची परीक्षा असते. हा गुण संपत्तीपेक्षा जास्त असतो. |
| 967 |
सुहास्य हा असा अलंकार आहे की तो कोणत्याही व्यक्तिच्या मुखकमलावर शोभा देतो. |
| 968 |
संकटे, दुःख, अडचणी याची माळच तयार असते. ती एका पाठोपाठ येत राहातात. |
| 969 |
सौंदर्याची स्तुती करणे हा आपण त्या व्यक्तिला दिलेला मानच होय. |
| 970 |
पराभवाने खचून न जाता पुन्हा त्याच धैर्याने उभे रहाणारा खरे जीवन जगू शकतो. |
| 971 |
वृक्ष हे तुमच्या माता पित्या समान असतात. |
| 972 |
वृक्षाने निसर्गाचा समतोल राहातो. |
| 973 |
काम, क्रोध, मत्सर, मोह हे माणसाचे शत्रू आहेत. |
| 974 |
सत्याचा मार्ग सुख समाधानाच्या वाटेने जातो. |
| 975 |
कोणचाही आदर्श ठेवताना तो आदर्श आहे की नाही हे पडताळून पाहा. |
| 976 |
सूर्याकडे पाहा ज्याप्रमाणे तो निर्मल व तेजस्वी असतो. त्याचप्रमाणे सज्जन माणूस अंर्तबाह्य असतो. |
| 977 |
तुम्हाला राग आला तर दहा अंक मोजा. |
| 978 |
राक्षसासारखी ताकद कधीही चांगलीच पण राक्षसी लालसा असू नये. |
| 979 |
माणूस हा मरेपर्यंत विद्यार्थीच असतो. |
| 980 |
स्त्रिची अब्रू ही काचेच्या भांड्यासारखे असते. |
| 981 |
मनुष्याला जीवनात जर पुढे यायचे असेल तर आत्मविश्वास, इच्छाशक्ती, दृढ निर्णय या तीन गोष्टी असायलाच हव्यात. |
| 982 |
काही गोष्टी काहीजणांना निसर्गदत्त देणगीने प्राप्त असतात तर याच गोष्टीच्या प्राप्तीसाठी इतरांना परिश्रम करावे लागतात. |
| 983 |
प्रगतीसाठी कुटुंबातून चांगल्या मार्गदर्शनाची गरज असते. |
| 984 |
मानसिक स्वास्थ्य हा मानवी जीवनातील सुखाचा फार मोठा महत्त्वाचा भाग आहे. |
| 985 |
कलात्मक सौंदर्य निर्मितीचा आनंद हा प्रत्येकाने आपल्या आयुष्यात भरभरून घ्यावयास हवा. |
| 986 |
ज्या गोष्टी तुम्ही मुलांना शिकविणार आहात त्याचे प्रथम आचरण तुमच्याकडून व्हावयास हवे. |
| 987 |
माणसाने जीवन म्हणजे एक घड्याळच आहे फक्त त्याची किल्ली परमेश्वराच्या हातात आहे. |
| 988 |
डॉक्टर तुम्हाला एखाद्या रोगातून मुक्त करण्याचा प्रयत्न करतो पण तो आयुष्य वाढविणारा धन्वंतरी नव्हे. |
| 989 |
मंगळसूत्राच्या चार काळ्या मण्यांनी स्त्रिच्या गळ्याला जी शोभा येते ती इतर कोणत्याही गळेसरीने येत नाही. |
| 990 |
राजा हा प्रजेचा पालनकर्ता आहे त्याला स्वतःचे अस्तित्व नसतेच. |
| 991 |
घरच्या गोष्टीचे ज्याला योग्य निर्णय घेता येत नाहीत तो इतरांना काय सल्ला देणार. |
| 992 |
लग्न हा सुख दुःखाचा डोह आहे, केवळ कामपिपासूपणा नाही. |
| 993 |
ज्याला चार भिंतीचा आसरा असतो, तो मनुष्य आपले निर्णय स्वतः घेऊ शकतो. |
| 994 |
जेथे सुख, समाधान, हास्य आणि मनमिळावूपणा असतो त्याला घर म्हणतात नाहीतर चार भिंती आणि वरती छप्पर असलेले घर हे कोंडवाडा होऊ शकते. |
| 995 |
एखाद्या निर्णयाप्रत पोचायचे असेल तर प्रत्येक गोष्टीचा परामर्श घेतला पाहिजे. |
| 996 |
माणसाने नेहमी विरुद्ध बाजूसुद्धा धरून चालावी म्हणजे अपयश आले तरी सहन करण्याची ताकद येते. |
| 997 |
तुम्ही केलेले सुकर्म हे तुमच्या पुढील अन्यायासाठी उपयोगी पडते आणि गेल्या जन्मी केलेल्या पाप-पुण्याची फेड करण्यासाठी मानव जन्म मिळत असतो. |
| 998 |
चौदा लक्ष योनीतून फिरून मानव जन्म येत असतो. तेव्हा हे जिवा सत्कर्म कर, मोहमायेच्या पाठी लागून आयुष्याचे नुकसान करू नको. |
| 999 |
काळ हा नाशिवंत आहे. आपले आयुष्यसुद्धा उगवणाऱ्या दिवसानुसार कमी होत असते. तेव्हा एखाद्या गोष्टीचा निर्णय घेताना सारासार विचार करा नाहीतर नंतर पश्चाताप करण्याची वेळ येते. |
| 1000 |
विद्यार्थी दशेतील काळ विद्यार्जनाच्या दृष्टीने फार महत्त्वाचा असतो. |
| 1001 |
शाळा व कॉलेज ही दोन्ही म्हणजे चैतन्यानी बहरलेली बाग होय. |
| 1002 |
वाढदिवस साजरा करताना आयुष्यातील एक वर्ष सरले म्हणून रडावे व एका वर्षाने अधिकच सुसंस्कृत झालो म्हणून हसावे. |
| 1003 |
वाढदिवस साजरा करणारा प्रत्येक माणूस हा किती अज्ञानी असतो कारण दर वाढदिवसागणिक मृत्युही एकेक पाऊल पुढे सरकत असतो हे त्याला माहीत नसते. |
| 1004 |
उन्मत्त पिसाराप्रमाणे वागणाऱ्या माणसाला माहित नसते की नियती नावाची अज्ञात शक्ती आहे जी बघता बघता एखाद्याला वाघाची शेळी बनवते. |
| 1005 |
औषध जपून आणि काळजीपूर्वक वापरात, कारण औषधाचा वाजवीपेक्षा जास्त डोस झाला की औषधपण विष होते. |
| 1006 |
आजच्या जगात स्त्री आणि पुरुष बरोबरीने सर्व क्षेत्रात वावरत. आहे तरी अजूनही स्त्री ही पूर्वीचाच ‘स्त्री’ राहिली आहे. |
| 1007 |
परिस्थितीचे फासे उलटे पडले की सापाची गोगलगाय व्हायला वेळ लागत नाही. |
| 1008 |
अक्करमाशी सर्पाची जात ही सर्पाच्या जातीतील अतिशय घातकी आहे तशीच लावालावी करून घर, मन उध्वस्त करणारी माणसे समजावीत. |
| 1009 |
तुम्ही साहित्यिक विचारवंत वा लेखक नसणार पण तुमची कला जर चांगली असेल तर तिची जोपासना करायला हवी कारण आजच्या या शिदोरीतून उद्याचा मोठा माणूस घडणार असतो, जसे कळीचे . फुल बनते तसे. |
| 1010 |
कोणतीही कला ही निसर्गदत्त देणगी आहे, पण त्या देणगीचा विकास करणे माणसाचे कर्तव्य आहे. |
| 1011 |
जी गोष्ट तुम्हाला मिळवायची आहे ती मिळविताना झगडावे लागले तरी चालेल पण झगडा वस्तू मिळेपर्यंत चालू ठेवा नाहीतर तुम्ही जीवन जगण्यास नामर्द ठराल. |
| 1012 |
जेव्हा तुम्ही जन्माला येता तेव्हा तुमच्या जीवावर अनेकांचा हक्क असतो आणि त्यामुळे तुमच्या जीवाचं बरं वाईट करण्याचा तुम्हाला अधिकार नसतो. |
| 1013 |
माणूस लिहितो म्हणजे तरी काय? ते एक प्रकारचे त्याचे अनुभवच असतात. |
| 1014 |
माणसाच्या वृत्ती वाईट असतात त्या वृत्तीचा तिरस्कार करा. माणसाचा नको. |
| 1015 |
साहित्य ही जीवनाची नक्कल नव्हे तर ते भावी दर्शन होय. जीवनाच्या हेतूसाठी ते जीवनाला अनुरूप बनवते. |
| 1016 |
कला म्हणजे पूर्णतः कला परिपूर्णतेची अपेक्षा करते. खूप वाचा उत्तमोत्तम वाचा. |
| 1017 |
सुख हा सुगंध आहे. तो दुसऱ्यावर शिंपीत असता स्वतःवरही शिंपला जातो. |
| 1018 |
प्रसंग पुष्कळांना वळण लावतात पण प्रसंगाला वळण लावणारा एखादाच. |
| 1019 |
ढीगभर आश्वासनापेक्षा टीचभर मदत बरी. |
| 1020 |
कलहामुळे घर बुडते, वाईट वर्तणूकीने स्नेह बुडतो, वाईट राजामुळे देश लयास जातो आणि वाईट कर्मानी सुकिर्तीचा नाश होतो. |
| 1021 |
मुलांच्या बाबतीत प्रश्नचिन्ह निर्माण होतात ती मुलांमुळे नव्हे तर पालकांमुळे. |
| 1022 |
अनर्थ होऊ नये म्हणून तुमच्या गुणांवर जी पांघरूण घालते ती माया. |
| 1023 |
जात, कुळ, खानदान, धर्म हे सर्व माणसाने स्वतःच्या स्वार्थासाठी निर्माण केलेत जगात! जगात जाती फक्त दोनच आहेत स्त्री-पुरुष! |
| 1024 |
मुलीला आईचं हृदय-आईची माया त्याच वेळी कळते जेव्हा ती आई होते. आणि त्या अनुभवातून जाते तेव्हा. |
| 1025 |
तुमचे साहित्य तुम्हाला निर्माण करायचे तेव्हा त्याची मांडणी, त्यासाठी लागणारे सर्व साहित्य आणि आपल्या साहित्यांचा मालमसाला यांची जोडणी तुम्हीच करायला हवी आणि ते आर्थिक आकर्षण करण्यासाठी व्यावहारिक जगाकडे चौकस लक्ष ठेवायला हवे. |
| 1026 |
कडुलिंबाचा रस कितीही कडू असला तरी त्याचा परिणाम उत्तमच. |
| 1027 |
हे जग म्हणजे रंगभूमीच. जी नाटकं होतात त्याचा कर्ता करविता परमेश्वरच आहे. |
| 1028 |
जुळलेली मने केवळ स्वतःच्या स्वार्थासाठी जो घरचाच माणूस तोडतो त्या घरभेद्याला घरात स्थान म्हणजे सापाला दूध पाजण्यासारखे आहे. |
| 1029 |
ज्याला गुणांची थोरवी माहित नसते त्याने कोणाचीही निंदा करता कामा नये. |
| 1030 |
उच्चत्व हे गुणांमुळे प्राप्त होते ते केवळ उच्चासनावर बसण्यामुळे नाही राजप्रसादाच्या शिखरावर बसणारा कावळा कधीतरी गरुड बनू शकेल काय? |
| 1031 |
बेंबीत कस्तुरी घेऊन फिरणाऱ्या त्या कस्तुरीमृगाला माहित नसते की आपल्याकडे कस्तुरी आहे कारण त्या वासाने धुंद होऊन तो त्या वासाच्या शोधार्थ पळत राहतो. तसं एखाद्या विद्वानाला त्याच्यातील विद्वत्तेच्या कस्तुरीचा पत्ताच नसतो. |
| 1032 |
लक्ष्मी चंचल आहे ती एका जागी कधीच स्थिर रहात नाही. तर सरस्वती (विद्या) मात्र तुमच्याशी इमान राखून मरेपर्यंत सोबत करते. |
| 1033 |
सर्वसामान्यपणे लक्ष्मी आणि सरस्वती या कधीच एकत्र नांदत नाहीत. |
| 1034 |
अधिक मित्र हवे असतील तर दुसऱ्यांच्या गुणांचे मनापासून कौतुक करा. |
| 1035 |
अप्पलपोटे पण हे सर्व पापांचे माहेरघर आहे. मी आणि ‘माझे’ याचाच जप सदोदीत करणारे अंतःकरण अपवित्र होय. |
| 1036 |
चंद्राकडे जसे चांदणीचे आकर्षण असते तसेच विद्याभ्यासाकडेच विद्यार्थ्याचे आकर्षण असते. |
| 1037 |
जिज्ञासा, कौतुकवृत्ती यात साहित्याचा आत्मा आहे. |
| 1038 |
फुलपाखराचे पंख कापू नका, त्यांना बांधू नका असे शिकविणारे आई-बापच आपल्या इच्छेप्रमाणे आपल्या मुलांना वाकवून, वागवून त्यांचे उत्साहाचे प्रगतीचे पंख कापत असतात आणि त्यांच्या कलाने त्यांना शिक्षण न देऊन त्यांची मानसिक कोंडी करतात.त्यांना हे माहित नसते की आपली मुलंसुद्धा फुलपाखराचं प्रतीक आहेत. |
| 1039 |
माणूस आणि प्राणी यांच्यात फरक आहे कारण परमेश्वराने त्यांना वाचा आणि बुद्धी अशा दोन अमोल देणग्या दिल्या आहेत. पण जो माणूस याचा दुरूपयोग करतो तो पशू या कोटीतच गणला जातो. |
| 1040 |
परिक्षा ही विद्यार्थ्याच्या गुणवत्तेची चाचणी असते. तुम्ही जर त्या वेळी कॉपी करून लेखन केलेत तर तुमचा तोटा तुम्हीच करून घेत असता. |
| 1041 |
विद्वानाची सर्वत्र पूजा होते पण मूर्खाची मात्र निंदाच होत असते. |
| 1042 |
एखाद्या गुन्हेगाराच्या मनातसुद्धा माणूस वसलेला असतो पण त्याच्या कपाळावर लावलेल्या गुन्हेगारीच्या पट्टीमुळे समाजाकडून त्याची सतत अवहेलना होत राहाते पण एखादा उच्च गणल्या जाणाऱ्या माणसाच्या मनात जर गुन्हेगार वावरत असेल तर मात्र समाज त्याचे काही करत नाही किंवा त्याच्या विरुद्ध आवाज पण उठवू शकत नाही. |
| 1043 |
टिटवी देखील समुद्र आखते. |
| 1044 |
सुविचार हे केवळ फळ्यावर लिहिण्यासाठी नाहीतर तर ते रोजच्या जीवनात आचारण्यासाठी आहेत,. |
| 1045 |
आईच्या डोळ्यातील रागाच्या पाठीमागे वात्सल्याचे सागर उचंबळत असतात. |
| 1046 |
आई असेपर्यंत तिची किंमत वाटत नाही पण ती गेल्यावर मात्र जगात कशाचीच किंवा स्वतःच्या जगण्याची पण किंमत वाटत नाही. |
| 1047 |
लहान लहान बोबड्या बाळाच्या ओठातून व अंतःकरणातून दिसून . येणारा परमेश्वर जणू आईच. |
| 1048 |
आईला सर्व दोषांसकट मुल गोड वाटते. |
| 1049 |
आई असंख्य काव्य जगते पण ती एकसुद्धा कविता लिहू शकत नाही, मातेच्या हृदयात जे गाणे मूकपणे वावरत असते, तेच मुलाच्या ओठावर नाचत असते. |
| 1050 |
अपत्य संगोपन हा स्वार्थ, त्याग व सेवा याचा अस्सल नमुना. |
| 1051 |
माता मुलासाठी सर्व दिवस अविश्रांत कष्ट करीत राहते. मुले तिचे उपकार मानत नाहीत. उलट तिच्यावर चरफडतात, तिचा अपमान करतात पण त्याचे तिला काही वाटत नाही. |
| 1052 |
स्त्रीला मातृत्वाची पदवी प्रदान करणारे जे बालक किती श्रेष्ठ कारण त्याच्यामुळेच ती जगात आई होते. |
| 1053 |
ज्याला गुलाबाचे फुल हवे त्याने काटे लागले तरी सहन करण्याची तयारी ठेवायला हवी. |
| 1054 |
सूर्यफूल जसं किरणानी उमलते फुलते तसेच ध्येयाच्या दिशेनेच वाटचाल करणाऱ्या माणसाचे जीवन फुलू शकते. |
| 1055 |
ईश्वर हा एकच आहे पण कोणी त्याला अल्ला, येशू, गुरूसाहेब किंवा भगवान म्हणत असतात. |
| 1056 |
दुसऱ्याचं वाईट चिंतणारा माणूस हा स्वतःच द्वेषाच्या जाळ्यात गुरफटत असतो. |
| 1057 |
शत्रूपुत्र शत्रूच होतो. आणि शत्रूला केव्हाही मृत्युदंडच योग्य. पण मित्रताच सुंदर, शांत आणि प्रगतीशील आत्मा होते आणि मृत्युदंड देऊनसुद्धा शत्रूता वाढतच राहते तेव्हा मित्रता राखूनच राजकारण चालवावे. |
| 1058 |
शत्रूला मृत्युपेक्षा मैत्रीचा हात पुढे करा. |
| 1059 |
दुसऱ्यासाठी मेलास तर जगलास, स्वतःसाठी जगलास तर मेलास. |
| 1060 |
काटेरी शब्दांच्या वागण्यानी एखाद्याने मन/हृदय घायाळ करणे हे एक प्रकारचे माणसाचा जिवंतपणी खून करण्यासारखे आहे. |
| 1061 |
अक्कल केव्हाही मेंदूत असावी गुडघ्यात असू नये. |
| 1062 |
खुर्चीलाही मन असते पण ते मन खुर्चीत बसणाऱ्या वेगवेगळ्या माणसाच्या मनोवृत्तीप्रमाणे बदलत असते. |
| 1063 |
कधी कधी साप्ताहिकातील न सुटणाऱ्या शब्दकोड्याप्रमाणे माणसाला स्वतःच्या जीवनाचे कोडे उलगडत नाही. |
| 1064 |
कॉलेज ही प्रत्येक शालेय विद्यार्थ्याच्या जीवनातील लॉटरी आहे ती ज्याला लागते त्यालाच कॉलेजच्या विश्वात प्रवेश मिळतो. |
| 1065 |
काटेरी मनाच्या माणसाच्या हृदयातसुद्धा काटेरी फणसातील रसाळ गऱ्याप्रमाणे गोडवा असतो. |
| 1066 |
जगात माणसाला किंमत नसते, निश्चयाला असते. मन खरे कोणाचे जो आपल्या मनाकरीता मरण्यास तयार होतो. |
| 1067 |
जगात फक्त ज्ञानाची किंमत होते अज्ञानाची नाही. |
| 1068 |
संपादन केलेले ज्ञान ज्याला आचरणात आणता येत नाही तो एक पढत मूर्खच. |
| 1069 |
ज्ञान म्हणजे तरी काय अनुभवाचे परिपक्व झालेले आयुष्याचे सार होय. |
| 1070 |
अज्ञान हेच माणसाच्या संशयाचे सार असते. |
| 1071 |
रिकामपणीचा वेळ लष्कराच्या भाकऱ्या भाजण्यापेक्षा चिंतन, नामस्मरण, जप यात व्यतीत केला तर आयुष्याचे सार्थक होईल. |
| 1072 |
सुदृढ शरीर व निरोगी मन हीच माणसाची खरी दौलत आहे. |
| 1073 |
दुःखी माणसाविषयी नुसती सहानभूती दाखवण्यापेक्षा आपण स्वतः त्याच्यापेक्षा दुःखी होणे बरे. |
| 1074 |
पैशाने अडलेल्या आणि परिस्थितीने गांजलेल्या माणसावर कोरड्या उपदेशाचे बाण सोडण्यापेक्षा तुम्हाला होईल तेवढी मदत केलीत तर ते जास्त श्रेयस्कर. |
| 1075 |
तुमच्या आश्रयार्थी आलेल्या माणसाला आश्रय द्यायचा नसेल तर देऊ नका पण आश्रय देऊन कटू शब्द बोलून व काबाडकष्ट करवून घेऊन त्याच्या शरीराला व मनाला शिणवू नका. |
| 1076 |
माणूस हा उत्तम नट आहे आणि आयुष्यभर तो नाटकच करत असतोच. |
| 1077 |
मुक्या मारापेक्षाही मुके दुःख जास्त असहाय्य असते. |
| 1078 |
‘मी दुःखी आहे, मी दुःखी आहे.’ असा आपल्या दुःखाचा डांगोरा पिटीत जगण्यापेक्षा दुःख मुकपणे सोसायला शिका नाहीतर रोज मरे त्याला कोण रडे असे म्हणून लोक तुमच्याकडे दुर्लक्षच करतील. |
| 1079 |
झोपलेल्याला जागे करता येते पण झोपेचे सोंग घेतलेल्याला कसे उठविणार? |
| 1080 |
आपल्या परिस्थितीत मिळणारी सुखे न उपभोगता अशक्य असलेल्या सुखाचा हव्यास धरून जर त्या मागे धावलात तर मृगजळामागे धावल्यासारखे होईल. |
| 1081 |
आपण जीभेच्या ताब्यात जाण्यापेक्षा जीभेला आपल्या ताब्यात ठेवा नाहीतर चविष्ट खाण्यामागे धावून शेवटी पिंजऱ्यात सापडलेल्या उंदरात आणि तुमच्यात काही फरक नाही. |
| 1082 |
देणाऱ्याने देत जावे, घेणाऱ्याने घेत जावे, घेता घेता एक दिवशी, देणायांचे हात घ्यावे, म्हणजे त्या दात्याचा दातृत्व हा जो गुण आहे तो घ्यावा कारण दातृत्वच खरे सुख आहे. |
| 1083 |
सोने हे घणाचे घाव सोसून अधिक चकचकीत होत जाते तसेच दुःखाचे घाव सोसून माणूस अधिक दृढ आणि अधिक निडर होत असतो. |
| 1084 |
अत्तर लावताना ते लावणाऱ्याच्या हाताला लागते, सुखाचेही तसेच आहे दुसऱ्याला सुख देताना ते आपल्याला मिळते. |
| 1085 |
सुख-दुःखात भेद कोणता, सुखाला भागीदार मिळाले तर ते वाढते, दुःखात जर कोणी वाटेकरी झाले तर ते कमी होते. |
| 1086 |
मतभेदामुळे कलावंताचा नाश कलावंतच करतात. |
| 1087 |
पराक्रम करता येईल असे दिसले तर त्याचा शोक न करता प्रतिकार करावा. दुःखावर औषध हेच की त्याचे एकसारखे चिंतन करीत बसू नये. |
| 1088 |
आयुष्यात दुःखे दोन प्रकारात आहेत, एक जे हवे ते मिळणे आणि दुसरे हवे ते न मिळणे. |
| 1089 |
आशावादी विसरण्याकरता हसतो आणि निराशावादी हसण्याचे विसरून जातो. |
| 1090 |
सुख-दुःख हे प्रत्येकाच्या कर्माचे फळ असते. आणि आपल्या चांगल्या वाईट कर्मानुसार तो सुख-दुःख उपभोगत असतो. |
| 1091 |
आपल्या सुख-दुःखात जो आपल्या इतकाच समरस, सहभागी तोच खरा मित्र व या उलट वर्तणूक म्हणजे शत्रूचे लक्षण. |
| 1092 |
ज्ञानाचा गर्व झाला की सुख न होता दुःखच होते. |
| 1093 |
श्रीमंत जर पैशाप्रमाणे मनानेही श्रीमंत झाला तरच खरा श्रीमंत नाहीतर पैशाच्या बळावर उद्दाम झालेला तो पशूच. |
| 1094 |
माणसाचे शरीर रोगी असेल तर ते बरे करता येते पण आत्मा कधीही रोगी होता कामा नये आणि आत्मा निरोगी राहण्यासाठी माणसाचे मन स्वच्छ आणि संस्कारक्षम असणे आवश्यक आहे. |
| 1095 |
साहित्य हे जीवनाची नक्कल नव्हे तर ते भावी दर्शन होय. जीवनाच्या हेतूसाठी ते जीवनाला अनुरूप आहे. |
| 1096 |
पाणी माणसाचे जीवन आहे. |
| 1097 |
आयुष्य हे जगण्यासाठी आहे जीवनातील अडीअडचणी, दुःख, निराशा यांनी गांजून भ्याडासारखी आत्महत्या करून संपविण्यासाठी नव्हे. |
| 1098 |
माणसाने आपले जीवन सतत कसे फुलेल याकडे लक्ष दिले पाहिजे. झाडावर उमलणाऱ्या कळ्यांना कोठे माहित असते की आपले जीवन देवाच्या चरणावर आहे की पायदळी तुडवले जाणार आहे कि निर्माल्य होऊन कुस्करले जाणार पण संकटाच्या भितीने कळ्या कधी फुलण्याचे सोडत नाहीत. |
| 1099 |
कुत्र्याचे शेपूट नळीत घातले तरी ते वाकडेच सरळ होत नाही तसेच दुष्ट माणसाचे अंतःकरण उपदेश करूनसुद्धा कोमल होत नाही. |
| 1100 |
ज्याला बागेत वाढणारा मोगरा आणि कुंपणावर वाढणारी कोरांटी यातील फरक कळत नाही त्याला जीवनातील बऱ्या-वाईटची जडण घडण काय कळणार. |
| 1101 |
मानवी सृष्टीचा नियम काही अजबच आहे तो नवजात अर्भक काय हसत असतो पण जन्माला आलेला तो जीव रडत असतो आणि दिवंगताच्या आपल्या माणसाच्या सांत्वनासाठी माणूस जातो तेव्हा जीव गेलेला असतो आणि त्याची सारी माणसे रडत असतात. |
| 1102 |
माणसाला वरचे बोलावणे आले की त्याची इच्छा असो वा नसो त्याला जावेच लागते. |
| 1103 |
कला रंजनाचा हेतू रंजना पलिकडे जाता येत नाही. |
| 1104 |
तुमच्या मुलाचे बौद्धिक इतपतच की ते त्याच्या बुद्धीला पचले पाहिजे आणि मेंदूला रुचले पाहिजे. |
| 1105 |
कविता हे ज्ञानपुण्याचे अत्तर आहे. |
| 1106 |
अनिवार्य भावनेचा सहज स्फूर्ती उद्रेक म्हणजे काव्य. |
| 1107 |
प्रतिभा ही अनंत परिश्रमाने सामावलेली असते. |
| 1108 |
प्रतिभा संपन्न व्यक्ती प्रचलित नियम झुगारून देतात ते त्या ठिकाणी नविन नियम करण्यासाठीच. |
| 1109 |
डोक्यावर जणू दुःखाचा मुकुट चढवून सुख मनुष्यापुढे उभे ठाकते, जो सुखाचे स्वागत करतो त्याने दुःखाचेही स्वागत केलेच पाहिजे. |
| 1110 |
आईच्या दुधाची चव काही न्यारीच असते. ते नुसते दूध नसते. त्यात प्रेम व वात्सल्य असते. |
| 1111 |
हे जग भेकड माणसासाठी नाही, पळून जाण्याचा प्रयत्न करू नका, जयापजयाची पर्वा करू नका. |
| 1112 |
सर्व कामाच्या यशाची किल्ली त्या त्या कामात एकाग्र म्हणजे तल्लीन होऊन इतर सर्व गोष्टीब्दल भान विसरण्यात आहे. |
| 1113 |
स्वतः मंगल होऊन मंगलाची सेवा करणे हे आपले ध्येय आहे, मनुष्यातील मंगलता म्हणजेच चारित्र्य. |
| 1114 |
क्रांती ही रक्तरंजित असते आणि क्रांतीशिवाय इतिहास नाही. |
| 1115 |
लोकशाही म्हणजे माणसाना मेंढरासारखं वागायला लावणारी अवस्था खास नव्हे. |
| 1116 |
यश प्राप्तीला असंतोष हे कारण आहे. संतुष्ट मनुष्य राजकारणात निरुपयोगी आहे. |
| 1117 |
आंतरीक जागरूकता हीच स्वातंत्र्याची किंमत असते. |
| 1118 |
सत्ता ही अशी नशा आहे की ती माणसाला स्वर्गाला तरी पोचवते नाहीतर रसातळाला नेते. |
| 1119 |
स्वतःच्या खोटेपणानेच राजकीय पक्ष सरतेशेवटी नामशेष होतो. |
| 1120 |
देशभक्ताचे रक्त म्हणजे स्वातंत्र्य वृत्तीचे बीजच होय. |
| 1121 |
स्वातंत्र्य म्हणजे संयम, स्वैराचार नव्हे. |
| 1122 |
पूर्वजांचा गौरव करणे, वर्षातून एकदा स्मरण करणे हे भावी उत्कर्षणाचे चिन्ह होय, उदयोन्मुख राष्ट्राला याची गरज आहे. |
| 1123 |
माणसाने नेहमी प्रकाशाकडे पहावे आणि मात्र परिस्थितीत चांगल्यावाईट प्रसंगाला खंबीरपणे तोंड द्यावे. |
| 1124 |
सर्वसामान्य माणसाने राजकारण हा विषय शिळोप्याच्या गप्पाप्रमाणेच जवळ करणे श्रेयस्कर. |
| 1125 |
माणसात गुणारुपाची सांगड क्वचितच पहावयास मिळते. |
| 1126 |
माणसाच्या हृदयातील काळा रंग लपवण्यासाठीच परमेश्वर त्याला रूपाची देणगी देत असतो. |
| 1127 |
सौंदर्यापासून जीवास विश्रांती आणि मनाची उन्नती झालीच पाहिजे. |
| 1128 |
आनंदीवृत्ती आणि समाधान ही फार मोठी सौंदर्यवर्धक साधने आहेत. |
| 1129 |
तथापी, पण, परंतु हे शब्द श्रद्धेच्या कोशात बसतच नाहीत. |
| 1130 |
सुंदर स्त्रीला बहीण मानणे सोपे असते पण तसे आचरण करणे कठीण असते. |
| 1131 |
पथ्य नाही पाळले तर औषधाचा उपयोग होत नाही. |
| 1132 |
काट्यावाचून गुलाब नाही, रात्रीशिवाय दिवस नाही, तसेच बदमाशावाचून राजकारण नाही. |
| 1133 |
दुर्बल मन ओढ घेते सागराच्या प्रवाहाकडे तर सबळ मन ओढ घेते. प्रेमाच्या विशाल आकाशांकडे. |
| 1134 |
बळजबरीत लादलेले प्रेम हे पुरुषार्थाचे लक्षण नव्हे. |
| 1135 |
जीवनाची दुरंगी दुनिया ही दुःखाने तशीच सुखाने पण काठोकाठ भरली आहे. |
| 1136 |
सूर तेच पण ते बुलबुलाच्या तोंडून बाहेर पडले की त्याला संगीताचे महत्त्व प्राप्त होते, पाणी तेच पण ते गोमुखातून बाहेर पडले की त्याला अमृताचा महिमा प्राप्त होतो, तसेच ज्ञान जर का प्रतिभेच्या शैलीतून लिहिले गेले तर त्याला साहित्याचा दर्जा प्राप्त होतो. |
| 1137 |
अचल प्रितीची किंमत चंचल संपत्तीने कधी होत नाही. |
| 1138 |
तुमची श्रद्धा खरीखुरी योग्य ठिकाणी असेल तर पाषाणालासुद्धा देवत्व येते पण जर का अंधश्रद्धा असेल तर मानवी रूपातील पशुत्व त्याचा फायदा घेऊन परमेश्वराच्या नावाखाली तुम्हाला जाळ्यात अडकवून तुमची कठपुतळी करतो. |
| 1139 |
मानवतेच्या सौजन्यशील स्पर्शातून सुखाचे सिंचन होते, तर अहंकाराच्या हर्षातून सर्पाचे जहरी फुस्कार बाहेर पडतात. |
| 1140 |
प्रत्येक गोष्टीचे बारीक निरीक्षण करून चार सुज्ञ माणसांचा सल्ला घेऊन स्वतःच्या मनाने सल्ला घेतो तो शहाणा. |
| 1141 |
डोळे स्वतःवर विश्वास ठेवतात पण कान मात्र दुसऱ्यावर विश्वास ठेवतात. |
| 1142 |
चांगल्या सवयी मुलांना बालपणीचं लावाव्या लागतात. |
| 1143 |
जीवनातील बरे-वाईट अनुभव घेत असताना भविष्यकाळात घडणाऱ्या घटनांनी विशेष करून प्रतिकुलताच आपल्या वाट्याला आहे असेच माणसाने नेहमी गृहित धरून चालावे. |
| 1144 |
स्वभावातील गोडीने आणि जीभेवरील माधुर्याने माणसे जोडली जातात. |
| 1145 |
ज्याचे हातपाय धडधाकट आहेत आणि सतत धडपड करून इप्सित साध्य करण्याची जिद्द आहे असा माणूस नेहमी यशस्वी होणारच. |
| 1146 |
चूक कबूल करण्यात जर माणसाला शरम वाटत असेल तर ती चूक मुळात करताना शरम वाटली पाहिजे. |
| 1147 |
सौंदर्य महालात असते आणि सौजन्य मातीच्या मंदिरात वास करते. |
| 1148 |
दुःख म्हणजे परमेश्वराचा आशिर्वाद आणि सुख म्हणजे दुःखावरील फुकर होय. |
| 1149 |
ज्ञान हे बाहेरून आत ओतण्याची वस्तू नसून तन, मन, धन व एकाग्र करून आत्मसात करण्याची जीवन गाथा आहे. |
| 1150 |
ढोंग म्हणजे सद्गुणापुढे दुर्गुणाने स्विकारलेली हार आहे. |
| 1151 |
मातीशी वैर ठेवण्यापेक्षा मातीशी ईमान राखा. |
| 1152 |
डोंगरआड गेलेला सूर्य दुसरे दिवशी दिसू शकतो, पण मातीआड गेलेली व्यक्ती पुन्हा दिसू शकत नाही. |
| 1153 |
मोठमोठ्या नद्या किंवा सागराने माणसाचे मन धुतले जात नाही, ते स्वच्छ होते डोळ्यातील खारट पाण्याच्या डोहाने. |
| 1154 |
घोड्यावरून पडलात तर सावरले जाल पण मनातून उतरलात तर सावरू शकणार नाही. |
| 1155 |
शांत मनुष्य क्रोधी व रागिट गाणसाचा पराभव करतो. |
| 1156 |
दुसऱ्याचे मूल खूप खेळते, जेवते, हसते म्हणून आपल्या मुलाने पण तसेच करावे अशी अपेक्षा न ठेवता ते त्याच्या कुवतीप्रमाणे होऊ द्या. फक्त त्याची कुवत वाढविण्याला त्याला उत्तेजन द्या. |
| 1157 |
ज्याच्या योगाने माणूस जगण्यास लायक होते त्याचे नाव शिक्षण. |
| 1158 |
शिक्षण हे प्राधान्यानं लोकांच्या गरजा पूर्ण करएणारे असले पाहिजे. |
| 1159 |
मारणायाचे हात धरता येतात पण बोलणान्याचे तोंड धरता येत नाही. |
| 1160 |
चांगली वागणूक हा यशोमार्गाचा पहिला टप्पा आहे. |
| 1161 |
कीर्ती हवी असेल तर तिच्या पाठी लागू नका, तिच्याकडे पाठ फिरवा. |
| 1162 |
प्राप्तीच्या आनंदापेक्षा प्रयत्नाचा आनंद अधिक असतो. |
| 1163 |
पुरुषाचे सौंदर्य कर्तृत्वात असते तर स्त्रीचे सौंदर्य शालीनतेत असते. |
| 1164 |
व्यायामाने आरोग्य प्राप्त होते, अभ्यासाने ज्ञान प्राप्त होते तर उद्योगाने धन प्राप्त होते. |
| 1165 |
वाटेल त्या प्रकारे वाक्तांडन करूनसुद्धा ज्या गोष्टी साध्य होत नाहीत त्या न बोलता केवळ कृतीने साध्य होतात. |
| 1166 |
खूप गडबड करण्यापेक्षा मितभाष माणूस फार चांगला. |
| 1167 |
कधी कधी बोलून फुकट घालवण्यापेक्षा न बोलणे हेच शहाणपण असते. |
| 1168 |
पावसाच्या एका सरीने जर धरती तृप्त होऊन मृदगंध आसमंतात व्यतीत असेल तर ज्ञानाच्या सिंचनाने क्षुद्रसुद्धा विद्वान होऊन कीर्ती रूपाने अमर होईल. |
| 1169 |
वाचन माणसास परिपक्त बनविते, संभाषण चातुर्याने तो लोकप्रिय होतो आणि लेखन करणे त्यास सुयोग्य बनविते. |
| 1170 |
सुंदर चेहऱ्यापेक्षा सुंदर आकृती बरी, सुंदर आकृतीपेक्षा सुंदर वर्तणूक बरी. |
| 1171 |
व्यसन लहान म्हणून त्याची गय करणे सर्वथैव चूकच, कारण लहान ठिणगीसुद्धा आगीचा डोंब उडवते. |
| 1172 |
राखेचा थर साचलेला निखारा कधीही कोळसा नसतो, तो प्रज्वलित करण्यासाठी साधी फुकरही फार मोठी ठरते. |
| 1173 |
प्रासादात रहाणाऱ्या कलावंताची कदर केली जाते पण दरिद्री कलावंताच्या कलेचा मात्र पायपोस होतो. |
| 1174 |
आपले सत्यस्वरूप सिद्ध करण्यास सुवर्णाला अग्निदिव्य करावे लागते, हियाला घणाचे घाव सोसावे लागतात, तर माणसाला छळाचे हलाहल पचवावे लागते. |
| 1175 |
मोती शिंपल्यात पण मिळतात आणि मातीत पण मिळतात पण मातीतले मोती शरिराची क्षुधा भागवतात आणि शिंपल्यातील मोती देहाची शोभा वाढवितात. |
| 1176 |
निसर्ग माणसाच्या मनातील शैशव सदैव जपत असतो. |
| 1177 |
कोण कोणासारखा दिसतो यापेक्षा कोण कोणासारखा वागतो याला महत्त्व द्या. |
| 1178 |
जीवन फुलपाखरासारखे असावे पण ध्येय मात्र मधमाशीप्रमाणे ठेवावे. |
| 1179 |
दुसऱ्याला मूर्ख ठरविताना आपल्या पदरी मूर्खपणाचे माप पडणार नाही ना याची दक्षता घ्यावी. |
| 1180 |
वेदातून महाकाव्य निर्माण होते. |
| 1181 |
मृगजळ मिथ्या असेल पण हरिणाची तहान मिथ्या नसते. |
| 1182 |
फुलाचा सुगंध फुलाला कधीच कळत नाही. |
| 1183 |
बागेची निगराणी करणारा माळी जर उत्कृष्ट असेल तर फळाफुलांचा ताटवा सदैव फुललेला व फळलेला राहिल. |
| 1184 |
संपत्तीने व समृद्धीने भरलेल्या घरात बोबडे बोल व दुडदुड धावणारी छोटी पावले नसतील तर त्या घराची आणि संपत्तीची किंमत सर्वस्वी व्यर्थ आहे. |
| 1185 |
विचार हा ज्ञानाचा आत्मा आहे आणि अविचार हा तमोगुणाचा अविष्कार आहे. |
| 1186 |
बाण जेथून सुटतो तेथे त्याची साक्ष राहत नाही. |
| 1187 |
लहानाना मोठे करण्यासाठी मोठ्याने लहान व्हावे लागते. |
| 1188 |
डॉक्टराने समाजाचे आरोग्य सांभाळायचे असते तर वकिलाने समाजाचे मन घडवायचे असते. |
| 1189 |
उद्याचा भविष्यकाळ आजच्या त्यागातून, कर्मातून निर्मावा लागतो. |
| 1190 |
मोठमोठ्या क्रांत्या तलवारीपेक्षा तत्वानीच घडवून आणलेल्या असतात. |
| 1191 |
तुमचा उद्याचा भविष्यकाळ हा आजचा वर्तमानकाळ आहे. |
| 1192 |
हृदयाची खरी आशा कधीच विफल होत नसते. |
| 1193 |
घटना घडून जातात पण जाता जाता पाठीमागे स्मृती ठेवून जातात. |
| 1194 |
उत्तम सौंदर्य म्हणजे मनाचे पावित्र्य. |
| 1195 |
सत्य आणि सत्ता यांचे फारसे जुळत नाही. |
| 1196 |
सौंदर्य हे स्त्रीचे सामर्थ्य आहे, तर सामर्थ्य हे पुरुषाचे सौंदर्य आहे. |
| 1197 |
अस्ताला गेलेल्या सूर्याबरोबर त्याची तेजस्वी किरणेही लुप्त होतात. |
| 1198 |
भविष्यात घडणाऱ्या घटनांचा विचार करीत बसण्यापेक्षा वर्तमानकाळातील घटनांचे निर्णय विचारपूर्वक घ्या. |
| 1199 |
घडलेल्या घटनांचा उहापोह करत बसण्यापेक्षा घडणाऱ्या घटनांना धैर्याने सामोरे जा. |
| 1200 |
हातावरील रेषात दडलेले भाग्य शोधण्यापेक्षा मनगटातील कर्तृत्वाने ते खेचून घ्या. |
| 1201 |
वाघाच्या शिकारीची तयारी करावी तेव्हा ससा तरी मिळतो. |
| 1202 |
अभ्यास आणि अविरत कष्ट यामुळे अशक्य गोष्टीही शक्य होतात. |
| 1203 |
घोंगडीने काम भागत असेल तर रेशमी वस्त्रांचा हट्ट धरू नये. |
| 1204 |
कल्पनेच्या कुंचल्याने अंतःकरणाच्या पटावर कोरलेले चित्र भविष्यात प्रयत्नाने साकार झाल्याशिवाय रहात नाही. |
| 1205 |
पूर्वसंचिताने खेळ हे भागवे लागतात. या जन्मी तरी नाहीतर पुनर्जन्म घेऊन तरी. |
| 1206 |
मनुष्य जन्माला येतो तो खाली हातानेच आणि मरतो खाली हातानेच ईश्वरचरणी जातो, मग आयुष्यात मीपणा का करत असतो याचे उत्तर मात्र कोणीही देऊ शकत नाही. |
| 1207 |
कटू गोष्ट विसरण्याचे कितीही ठरविले तरी मनाची मिटलेली तरी कटू पाने कधी तरी फडफडतातच आणि पुन्हा एकदा मनात द्वेषाचे प्रज्वलित होत. |
| 1208 |
माणूस कितीही सहनशील असला तरी त्याच्यासहनशीलतेला मर्यादा असते. |
| 1209 |
शील ही जन्मभर पुरणारी आणि मृत्युनंतर पण पुरून उरणारी संपत्ती आहे. |
| 1210 |
जगात प्रत्येक गोष्टीला पुरक गोष्ट आहे, पण एकच गोष्ट अशी आहे की तिला पुरक काहीच नाही आणि ती म्हणजे आईचे प्रेम. |
| 1211 |
वनस्पतींना जसे ऊनप्रकाश आणि पाणी यांचे शिंपण करून वाढवता, तसेच लहान मुलांचे मित्र बना त्यांच्याशी लहान होऊन लहानाप्रमाणे वागा आणि हीच रोपटी मोठी करा. त्यांना संस्कारक्षम नागरिक बनवा. |
| 1212 |
बरा-वाईट भूतकाळ उगाळत बसण्यापेक्षा भविष्यकाळात वाईटातून चांगले कसे निर्माण करता येईल व वर्तमानकाळ अधिक सुखाचा कसा जाईल? हे शोधणे अधिक चांगले. |
| 1213 |
ज्यांना खाण्या-पिण्याची भ्रांत आहे अशा व्यक्तींना पोटभर जेऊखाऊ घातलंत तर तो याचक संतुष्ट होऊन आशिर्वाद तरी देईल व तुम्हाला पण अन्नदानाचे पुण्य लाभेल. |
| 1214 |
भूकेने व तहानेने कासावीस झालेल्या माणसास बोधामृत पाजण्यापेक्षा अन्नाचे चार घास व पाण्याचा घोट देणे अधिक योग्य. |
| 1215 |
संधी कधीही दार उघडून येत नाही पण ती जेव्हा तुमचे दार ठोठावते तेव्हा तुम्ही दार उघडता की नाही यावर तुमचे पुढील भवितव्य अवलंबून असते. |
| 1216 |
अन्नाचा घास जास्तीत जास्त तुमच्या तोंडात भरवता येतो पण तो घास गिळण्याचे काम मात्र तुम्हालाच करावे लागते. |
| 1217 |
मोठमोठ्या पुढाऱ्यांचे स्मारक/पुतळे बांधून पैशाचा विनाश करण्यापेक्षा तोच पैसा गोरगरिबांना अन्नदानार्थ व गरीब अनाथ मुलांच्या शिक्षण कार्यासाठी वापरला तर त्या पैशांचा योग्य विनियोग होईल, तुम्हाला पुण्य लागेल आणि त्या स्वर्गीय सुधारकाच्या आत्म्याला पण शांती लाभेल. |
| 1218 |
दुष्टांच्या प्रवृत्तींना क्षमा करणे म्हणजे सापाला दूध पाजण्यासारखेच. |
| 1219 |
स्त्रीला तुच्छ समजून वागवण्यापेक्षा लक्ष्मीचे स्थान दिलेत तर घरात वैभव फुलेल. |
| 1220 |
शिक्षण हे साध्य नाही, साधन आहे. नवचैतन्य, नवसंस्कृती, नवमानव आणि नवसमाज शिक्षणातून निर्माण करावयाचा असतो. |
| 1221 |
विद्यार्थी स्वाभिमानी पाहिजे तो न्यायाची चाड व अन्यायाची चीड बाळगणारा हवा. |
| 1222 |
विद्यार्थ्याने नुसते डोक्यावरचे केस वाढवायचे नसतात तर त्याने डोक्यातील विचार वाढवायला हवेत. |
| 1223 |
मला ओसाड जमीन द्या मी तिथे नंदनवन फुलवेन. |
| 1224 |
कोणतीही गोष्ट फुकट मिळाली की माणसाला तिची किंमत वाटत नाही. |
| 1225 |
देशाच्या स्वातंत्र्य संग्रामात सांडलेला रक्ताचा एकेक थेंब हे जगातले सर्वात मौलयवान रत्न होय. |
| 1226 |
माणूस आजारी पडला की त्याला डोक्टराकडे न्या. कोणत्याही अडीअडचणीच्या वेळी भगत देवऋषि यांच्याकडे जाऊ नका अंगारे धुपारे करू नका. |
| 1227 |
दातृत्व हा निसर्गाचा गुण आहे पण स्वार्थ आणि दुष्टावा हा मानवाचा अवगुण आहे. |
| 1228 |
कडू गोळीसेवन केल्यानंतर तोंडाचा कडूपणा जाण्यासाठी त्याला साखरेची गोडी आवश्यक आहे. |
| 1229 |
तुमच्या भाषेत मृदुता ठेवा. जसे हा माझा बाप आहे असे बोलण्यापेक्षा हे माझे वडिल आहेत असे ऐकणे फार चांगले वाटते. |
| 1230 |
मीठ हे जेवणात रूचीला आवश्यक गोष्ट आहे, पण तेच मीठ दूधात घातले तर दूध नासून जाते. |
| 1231 |
मुलांनो तुम्ही उद्याच्या जगाचे शिल्पकार आहात. जे आमच्या हातून घडले नाही ते तुम्ही करून दाखवा. |
| 1232 |
हसल्याचं मोल काय आहे हे रडल्यावर कळतं. |
| 1233 |
असत्याला कितीही प्रतिष्ठा असली तरी असत्याच्या बुरखपा फाडून जगाला दाखवला पाहिजे. |
| 1234 |
जीवनात प्रेम हे केव्हा केव्हा मिळत असतं. |
| 1235 |
अभिजात कलाकृती निर्माण करणाऱ्या अनेक हतभागी कलावंतांची खरी किंमत कळते ती त्यांच्या मरणानंतर. |
| 1236 |
कलात्मकता ही कोणत्याही प्रसंगात केव्हाही प्रकट होत नसते. |
| 1237 |
अस्वस्थ वृत्ती कर्तृत्वाला जन्म देते. |
| 1238 |
वास्तवतेपेक्षा कृत्रिमता आकर्षक वाटत असते. वास्तवतेपेक्षा कृत्रिमता हाताळणे ही जास्त सुलभ असते, पण कृत्रिमता ही वाङ्मयाची वैरीण आहे हे विसरू नका. |
| 1239 |
व्यक्तीच्या हिताहून वेगळे समाजाचे हित नाही. |
| 1240 |
सामाजिक सुधारणांबरोबर राजकीय सुधारणाही आवश्यक आहेत. |
| 1241 |
भाषण व वर्तन यांतील परस्पर विरोध हा आमच्या लोकांचा राष्ट्रीय दोष आहे. |
| 1242 |
सगळ्या देशाला एका भाषेत बोलायला शिकवा मग बघा काय चमत्कार घडतो. |
| 1243 |
आपल्या दरिद्री व अज्ञानी बांधवांची सेवा करणे हे प्रत्येक सुशिक्षिताचे पहिले कर्तव्य होय. |
| 1244 |
जिथे धाडस तेथे वैभव. |
| 1245 |
माता स्वतःचा मान जाणत नाही, ती जाणते माया. |
| 1246 |
मोत्याच्या हारापेक्षा घामाच्या धाराने मनुष्य अधिक शोभून दिसतो. |
| 1247 |
मनापासून आणि एकाग्रतेने काम केले की जीवन यशस्वी होते. |
| 1248 |
यशस्वी शिक्षण हा यशस्वी जीवनाचा पाया आहे. |
| 1249 |
ज्ञानाचा संचय केल्याने ते कमी होते, परंतु ते दुसऱ्याला दिल्याने अधिक वाढते. |
| 1250 |
ज्ञान हेच खरे सुवर्ण रत्न होय. |
| 1251 |
क्षमा म्हणजे ब्रह्म, क्षमा म्हणजे सत्य, क्षमा म्हणजे भूत, क्षमा म्हणजे भविष्य, क्षमा म्हणजे पावित्र्य होय. या संपूर्ण जगताला क्षमेनेच धारण केले आहे. |
| 1252 |
क्षुद्र माणसे नेहमीच अति चिकित्सक असतात. |
| 1253 |
अपमानाच्या पायांवरून ध्येयाचा डोंगर चढावा लागतो. |
| 1254 |
आचाराच्या उंचीवर विचाराची भव्यता अवलंबून असते. |
| 1255 |
आत्मविश्वास हेच संरक्षणाचे साधन आहे. |
| 1256 |
गुलामगिरी नष्ट करावयाची असेल तर माणूस हा माणूस व्हावा लागतो. |
| 1257 |
खर्च करून आवक शोधण्यापेक्षा आवक पाहून खर्च करावा. |
| 1258 |
क्रोधावर विजय मिळवाल तर बुद्धी टिकून राहील. |
| 1259 |
उद्योगप्रियता, बुद्धिमत्ता आणि सातत्य यामुळेच कीर्ती लाभते. |
| 1260 |
कायदा आंधळा, नीती पांगळी आणि समाज बहिरा असतो. |
| 1261 |
काचेसारखे तकलादू बनू नका तर हिरकणी व्हा. |
| 1262 |
कोणी कितीही चिडवण्याचा प्रयत्न केला तरी संयम राखणे हेच शौर्याचे लक्षण आहे. |
| 1263 |
कर्म हीच पूजा, कर्म हीच उपासना. |
| 1264 |
जीवन हे यश आणि अपयश यांचे मिश्रण आहे. |
| 1265 |
ज्याच्या गरजा कमी, आणि स्वास्थ्य अधिक. |
| 1266 |
तुमच्या हातून चूक झाली तर जरूर होऊ द्या, पण तीच चूक पुन्हा त्याला सुख होणार नाही याची दक्षता घ्या. |
| 1267 |
निसर्गावर हुकूमत गाजवायची असेल तर त्याच्या आज्ञेचे पालन करा. |
| 1268 |
मोहाचे पाश नेहमीच पराक्रमाला बांध घालीत असतात. |
| 1269 |
पतंगासारखी माणसाची स्थिती असते. शीलाची दोरी जोपर्यंत मजबूत आहे, तोवर दिमाखाने वरवर जावे, अनंतात स्वैर भरारी मारून सूर्यबिंबाला स्पर्श करण्याची उमेद धरावी, पण ती दोरी तुटली, तर त्याचा अधःपात कुठल्यातरी खातेयात होणार हे निश्चित! |
| 1270 |
ज्ञानी माणसाबरोबर एकदाच केलेले संभाषण हे पुस्तकाचा अभ्यास करण्यापेक्षा जास्त सरस आहे. |
| 1271 |
जे कसलीच अपेक्षा करीत नाहीत ते खरे भाग्यवान, कारण त्यांच्यावर निराश होण्याची पाळीच येत नाही. |
| 1272 |
विद्या हे मौलिक व अक्षय धन आहे. विद्या म्हणजे कामधेनू आहे. विद्येवाचून जीवन फुकट आहे. विद्येचे फळ म्हणजे उत्तम चारित्र्य आणि सदाचार. |
| 1273 |
सौंदर्य-सुस्वभाव यांची बेरीज करा, मैत्रीतून मत्सर वजा करा, प्रेमाला शुद्ध अंतःकरणाने गुणा, परनिंदेचा लघुत्तम काढा, सुविचारांचा वर्ग करा, दया, क्षमा, शांती, परमार्थ यांचे समीकरण सोडवा, हेच आपल्या सुखी जीवनाचे गणित आहे. |
| 1274 |
सत्यासाठी सर्व गोष्टींचा त्याग करावा, परंतु कोणत्याही कारणास्तव. सत्याचा त्याग करू नये. |
| 1275 |
संधी तुमचा दरवाजा ठोठावत असते पण आपल्याला कळले पाहिजे की हीच संधी आहे. हीचा आपण लाभ घेतला पाहिजे. |
