E-school

एक होती आजीबाई. तिची एक नात होती.
दोघींनाही मांजरांची खूप खूप आवड होती.
आजीबाईकडे चार मांजरे होती. एकाचे नाव होते
बोकोबा. दुसरा होता सोकोबा, ति सरा काळोबा आणि
चौथा साळोबा.
एकदा काय झाले! आजीबाई गेली बाजारात.
मांजरे होती घरात.
आजीबाईने लोणी उंचावर ठेवले होते. ते मांजरांनी
पाहि ले होते. त्यां ना लोणी मि ळवायचे होते. उडी
मारली तर आवाज होईल आणि सगळा बेत फुकट
जाईल. मग बोकोबाने बोलावले सोकोबाला.
सोकोबाने हाक मारली काळोबाला आणि साळोबाला.
आता बोकोबा, सोकोबा, काळोबा व साळोबा
सारे जमले. पण लोणी मि ळवायचे कसे?
सगळे विचार करू लागले. छोटा साळोबा फार
हुशार. तो सांगू लागला, ‘‘बोकोबा, आपण एकावर
एक असे उभे राहू.’’
झाले! बेत ठरला आणि बोकाेबावर सोकोबा, सोकोबावर काळोबा, काळोबावर साळोबा
अशी दहीहंडी तयार झाली.
पलीकडे माधुरी झोपली होती. तिला अचानक जाग आली.
तो काय गंमत, समोर मांजरांची दहीहंडी!
ति ला खूप मजा वाटली. ति ने इकडे तिकडे पाहि ले.
तोच आजी दारात दि सली. माधुरी आनंदाने ओरडली. ‘‘आजी, आजी लवकर ये. मांजरांची
दहीहंडी पाहून घे.’’
मांजरे एकदम घाबरली आणि लोणी टाकून पळाली.